|
Zbiorowisko o fizjonomii niskiej łąki; eutroficzna, bogata florystycznie młaka o dwuwarstwowej budowie; wyróżnia się wysokim stopniem pokrycia warstwy mszystej (do 95%), której masa czasem przeważa masę warstwy zielnej[535.3]; w Karpatach Zachodnich zwykle dominuje w niej limprichtia pośrednia (Limprichtia cossonii)[535.3].
Wysoka jest średnią liczbą gatunków w płacie (zwykle ponad 50); ilość gatunków torfowiskowych jest przeciętna, na całkowitą liczbę wpływają gatunki mokrych łąk All. Calthion palustris.
Zespół związany jest z obszarami południowej Polski, o charakterze wyżynnym i podgórskim, a jego płaty występują w miejscach wysięku wód zasobnych w węglan wapnia na glebach torfowych i torfowo-glejowych[14][229]; w zagłębieniach gleb torfowych wysyconych wodami z węglanem wapnia[49].
Eutroficzna młaka może być użytkowana jako łąka jednokośna, jednak o niskim plonie, złej jakości siana; lub jako mało wartościowe pastwisko.[49]
Zespół pod względem formalnym inaczej definiowany w /Matuszkiewicz W. (2001) [14]/ i w /Ratyńska et al. (2010) [229]/.
Wspólnym dla obu definicji gatunkiem charakterystycznym jest kozłek całolistny (Valeriana simplicifolia).
W /Ratyńska et al. (2010) [229]/ gatunkami charakterystycznymi są: turzyca żółta (Carex flava) (opt.), turzyca łuszczkowata (Carex lepidocarpa) (reg.) i wełnianka szerokolistna (Eriophorum latifolium).
statusy wg /Ratyńska et al. (2010) [229]/: syngeneza: zbiorowisko naturalne perdochoryczne • rozpowszechnienie: rzadkie • stan zagrożenia: bezpośrednio zagrożone wymarciem • siedliska N2000: 7230 ds,ds2 - górskie i nizinne torfowiska zasadowe o charakterze młak, turzycowisk i mechowisk
Większość syntaksonów wg /Matuszkiewicz W. (2001) [14]/ i/lub /Ratyńska et al. (2010) [229]/. Oznaczenie przypisem lub kolorowym kodem wskazuje źródło takich elementów jak nazwa główna, synonimy, gatunki diagnostyczne; 🟡/Ratyńska et al. (2010) [229]/; 🔵/Matuszkiewicz W. (2001) [14]/; 🟢[229] i [14]; 🟠inne Br.-Bl.; 🔸Cocktail. Przypadki bardziej złożone są opatrzone notką; zobacz też specyfikację użytych publikacji.
charakterystyczna kombinacja gatunków zespołu (ChSC Ass.) Ass. Valeriano-Caricetum flavae
syntetyczne, tekstowe, zestawienie taksonów tworzących charakterystyczną kombinację gatunków tego syntaksonu jest dostępne po zalogowaniu się do w Pełnej Wersji atlasu (prawy górny róg strony)diagnoza (metoda Cocktail) zespołu Ass. Valeriano-Caricetum flavae wg /Chytrý (2011) [535.3]/
gatunki charakterystyczne zespołu (ChAss.) Ass. Valeriano-Caricetum flavae
🟡/Ratyńska et al. (2010) [229]/; 🔵/Matuszkiewicz W. (2001) [14]/; 🟢[229] i [14]; 🟠inne Br.-Bl.; 🔸Cocktail
gatunki wyróżniające zespołu (DAss.) Ass. Valeriano-Caricetum flavae
🟡/Ratyńska et al. (2010) [229]/; 🔵/Matuszkiewicz W. (2001) [14]/; 🟢[229] i [14]; 🟠inne Br.-Bl.; 🔸Cocktail
gatunki charakterystyczne syntaksonów nadrzędnych zespołu Ass. Valeriano-Caricetum flavae
razem z wymienionymi wyżej gatunkami charakterystycznymi i wyróżniającymi budują charakterystyczną kombinację gatunków tego syntaksonu (uwaga: gatunki wyróżniające jednostek nadrzędnych nie wchodzą do ChSC, więc ich nie pokazujemy w poniższym zestawieniu)
gatunki charakterystyczne związku (ChAll.) All. Caricion davallianae (eutroficzne młaki niskoturzycowe) ⇒ ChO.[14]
🟡/Ratyńska et al. (2010) [229]/; 🔵/Matuszkiewicz W. (2001) [14]/; 🟢[229] i [14]; 🟠inne Br.-Bl.; 🔸Cocktail
gatunki charakterystyczne rzędu (ChO.) O. Caricetalia davallianae (żyzne niskoturzyc. torfowiska niskie)
🟡/Ratyńska et al. (2010) [229]/; 🔵/Matuszkiewicz W. (2001) [14]/; 🟢[229] i [14]; 🟠inne Br.-Bl.; 🔸Cocktail
gatunki charakterystyczne klasy (ChCl.) Cl. Scheuchzerio-Caricetea fuscae (niskoturzycowe torfowiska niskie i przejściowe)
🟡/Ratyńska et al. (2010) [229]/; 🔵/Matuszkiewicz W. (2001) [14]/; 🟢[229] i [14]; 🟠inne Br.-Bl.; 🔸Cocktail