Zbiorowisko z dominacją
marzycy czarniawej (Schoenus nigricans) lub
marzycy rudej (Schoenus ferrugineus) i udziałem niskich turzyc:
turzyca Davalla (Carex davalliana),
turzyca żółta (Carex flava),
turzyca Hosta (Carex hostiana),
turzyca łuszczkowata (Carex lepidocarpa) oraz innych jednoliściennych:
sit tępokwiatowy (Juncus subnodulosus) i okazałych kęp
trzęślicy modrej (Molinia caerulea s.str.) oraz
trzciny pospolitej (Phragmites australis).
Rośliny dwuliścienne są reprezentowane przez gatunki błotne:
dziewięciornik błotny (Parnassia palustris),
tłustosz pospolity (Pinguicula vulgaris),
krzyżownica gorzkawa (Polygala amarella), terenów miernie zasolonych:
komonicznik skrzydlastostrąkowy tęgi (Tetragonolobus maritimus) oraz mokrych łąk:
ostrożeń błotny (Cirsium palustre),
pępawa miękka (Crepis mollis),
krwawnica pospolita (Lythrum salicaria) i
krwiściąg lekarski (Sanguisorba officinalis).
Zdarzają się storczyki:
kukułka krwista (Dactylorhiza incarnata) i
storczyk błotny (Orchis palustris), rzadko [w Czechach]
kruszczyk błotny (Epipactis palustris).
Czasem słabo wykształcone, sterylne okazy
kłoci wiechowatej (Cladium mariscus).
[535.3]
Zbiorowisko występuje na niewielkich powierzchniach, na torfowiskach źródliskowych na trawertynie lub w strefie lądowacenia lub zarośniętych zbiornikach wodnych na kredzie jeziornej oraz w zagłębieniach na podłożu szczególnie (ok. 30% do 90%[535.3]) zasobnym w węglan wapnia.
Gatunek dominujący tj. marzyca czarniawa (Schoenus nigricans) cechuje się wysoką tolerancją na niekorzystny dla większości konkurentów układ wysokiej zawartości węglanu wapnia i niskiej fosforu oraz żelaza, przesychania gleby w końcu lata i związanego z tym słabego zasolenia górnych warstw gleby.[535.3]
Fitocenozy tego typu zidentyfikowano na Pojezierzu Szczecińskim i Pojezierzu Myśliborskim.
Większość stanowisk marzycy czarniawej (Schoenus nigricans) w Polsce nie została w ostatnich dekadach potwierdzona, stąd jest to zbiorowisko skrajnie rzadkie i zagrożone wymarciem.[229]