atlas-roslin.pl

Vicia cracca L. [🔉 wi·ci·a *]

wyka ptasia
Cracca major Gren. et Godr.
autorzy i statusy taksonu są widoczne na szerszym ekranie 🛈
Vicia  cracca
Vicia cracca
strąki

cechy charakterystyczne

Bylina. Pędy wzniesione, podnoszące się lub pnące się, (10) 20-150 cm długości. Łodygi wiotkie, dość cienkie, żeberkowane, krótko przylegająco owłosione lub wyłysiałe, rozgałęzione.

Liście z 5-8 (12) parami listków, oś zakończona rozgałęzionym wąsem czepnym. Listki podługowate, eliptyczne do lancetowatych, obustronnie matowe; z nielicznymi nerwami bocznymi, wydłużonymi, dolnymi prawie równoległymi z nerwem głównym; 1-6 mm szerokości.

Kwiatostan (2) 12-40 (50)-kwiatowy, tak długi jak liść wspierający. Kwiaty bezwonne. Korona (7) 9-10 (12) mm długości, jasno niebieskofioletowa do niebieskofioletowej, rzadko białe. Blaszka żagielka węższa od paznokcia i ± równa mu długością.

Strąki piaskowo brązowe do szarobrązowych, 10-25 mm długości i 4-6 mm szerokości, łupiny cienkie i wiotkie, wnętrze gładkie i lśniące. Nasiona 2.5-3 mm średnicy; znaczek zajmuje ± 1/3 obwodu. Na tych samych okazach można spotkać kwiaty i dojrzałe strąki.

Kwitnienie czerwiec-wrzesień.

występowanie

Takson rodzimy lub trwale zadomowiony. [491]
wystepowanie - Vicia cracca (wyka ptasia)
ekologiczne liczby wskaźnikowe Vicia cracca (wyka ptasia)
Gatunek o bardzo szerokiej amplitudzie ekologicznej. Łąki, pastwiska, chwast w uprawach, zarośla, widne lasy, przydroża, pola, obrzeża mokradeł, brzegi cieków. Na glebach różnego rodzaju, piaskach i ciężkich, w miejscach nasłonecznionych i w cieniu, ciepłych i chłodnych, suchych i podmokłych.
Gatunek charakterystyczny (Ch.) dla:
space_elw
Gatunek wyróżniający (D.) dla:
space_elw

Różne parametry ekologiczne, z objaśnieniem - opisowym rozwinięciem tekstowym, są podane tekstem po zalogowaniu.

wybrane okazy · selected collections

literatura · references
specyfikacja literatury jest widoczna na szerszym ekranie 🛈
  • Slavík, B., 1995 — Květena České Republiky 4 p.397 [71.4]
  • Flora Polska. Rośliny naczyniowe, 1959 — Tom VIII. p.152 [16.8]
  • Rothmaler W., 2005 — Exkursionsflora von Deutschland, Band 4. Gefäßpflanzen: Kritischer Band. p.457 [40]
  • Rutkowski L., 1998 — Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. p.268 [15]
  • Szafer, Wł., Kulczyński, St., Pawłowski, B., 1988 — Rośliny polskie, cz. I i II. p.370 [3]
  • Haeupler, H., Muer, T., 2000 — Bildatlas der Farn- und Blütenpflanzen Deutshlands. p.315 [9]
  • Futák, J., Bertová, L. (eds.), 1988 — Flóra Slovenska. IV/4. p.151 [84.4.4]
  • Rothmaler W., 1995 — Exkursionsflora von Deutschland, Band 3. Gefäßpflanzen: Atlasband. p.319 [11]
  • Fedorov A., 1987 — Flora Partis Europaeae URSS. T.6 p.132+135 [86.6]
  • Komarov V.L., Schischkin B.K., Bobrov E.G., 1948 — Flora URSS. T.13 Leguminosae 3 p.436 [85.13]
  • Tutin T.G. et al., 1968 — Flora Europaea. Volume 2. Rosaceae to Umbelliferae p.131 [150.2]
  • Mirek Z. et al., 2020 — Vascular plants of Poland. An annotated checklist. Rośliny naczyniowe Polski. Adnotowany wykaz gatunków. [491]
  • Zając, A., Zając, M. (Eds.), 2001 — Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce. - Distribution Atlas of Vascular Plants in Poland. [25]
  • Matuszkiewicz W., 2001 — Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. [14]
ta strona być może używa ciasteczek (cookies), korzystając z niej akceptujesz ich użycie — więcej informacji