Vicia cracca L. [🔉 wi·ci·a *]

Bylina. Pędy wzniesione, podnoszące się lub pnące się, (10) 20-150 cm długości. Łodygi wiotkie, dość cienkie, żeberkowane, krótko przylegająco owłosione lub wyłysiałe, rozgałęzione.

Liście z 5-8 (12) parami listków, oś zakończona rozgałęzionym wąsem czepnym. Listki podługowate, eliptyczne do lancetowatych, obustronnie matowe; z nielicznymi nerwami bocznymi, wydłużonymi, dolnymi prawie równoległymi z nerwem głównym; 1-6 mm szerokości.

Kwiatostan (2) 12-40 (50)-kwiatowy, tak długi jak liść wspierający. Kwiaty bezwonne. Korona (7) 9-10 (12) mm długości, jasno niebieskofioletowa do niebieskofioletowej, rzadko białe. Blaszka żagielka węższa od paznokcia i ± równa mu długością.

Strąki piaskowo brązowe do szarobrązowych, 10-25 mm długości i 4-6 mm szerokości, łupiny cienkie i wiotkie, wnętrze gładkie i lśniące. Nasiona 2.5-3 mm średnicy; znaczek zajmuje ± 1/3 obwodu. Na tych samych okazach można spotkać kwiaty i dojrzałe strąki.

Kwitnienie czerwiec-wrzesień.

Gatunek o bardzo szerokiej amplitudzie ekologicznej. Łąki, pastwiska, chwast w uprawach, zarośla, widne lasy, przydroża, pola, obrzeża mokradeł, brzegi cieków. Na glebach różnego rodzaju, piaskach i ciężkich, w miejscach nasłonecznionych i w cieniu, ciepłych i chłodnych, suchych i podmokłych.

Gatunek charakterystyczny (Ch.) dla:

Gatunek wyróżniający (D.) dla:

Gatunek istotny (rola w Cocktail) m.in. dla: