Juncus articulatus L. em. K. Richt. [🔉 jun·kus *]

Wieloletnia bylina o krótkich, czołgających się kłączach.

Liście łodygowe 2-4, silnie bocznie spłaszczone, w przekroju poprzecznym owalne; blaszka, co kilka mm z poprzeczną przegrodą (szczególnie wyraźnie widoczne jest to po wysuszeniu; stąd też epitet gatunkowy). Uszka pochwy liściowej długie, skórzaste.

Kwiatostan ±silnie rozpierzchły (rozrzutka), u podgatunku typowego luźny, licznogłówkowy, w główce po 5-15(30) kwiatów; podsadka krótsza od kwiatostanu.

Kwitnienie od czerwca do września.

Owocem torebka jajowata, z nielicznymi nasionami, często tylko z jednym cytrynowatym nasieniem. Dojrzała torebka wyraźnie dłuższa od listków okwiatu, stopniowo zwężająca się w wyraźny dzióbek, ciemnobrunatna, połyskująca.

Pospolity aż po wyższe położenia górskie. Brzegi wód, mokradła, wilgotne pola i łąki, miejsca podmokłe, tereny ruderalne, pobocza dróg.

Liście tępe, mięsiste; łodyga krótka, 20-30 cm wysokości, prosto wzniesiona.

Podgatunek ten występuje w zagłębieniach śródwydmowych nad morzem.

Główki kwiatowe 10-14 mm szerokości — prawie dwukrotnie większe od formy typowej, kuliste, nieliczne, znacznie oddalone od siebie; kwiaty są większe 3-4 mm długości.

Podgatunek ten prawdopodobnie do spotkania na torfowiskach i wrzosowiskach zachodniej Polski.

Podgatunek typowy jest spotykany najczęściej.

Kwiatostan zwykle z odstającymi, wielogłówkowymi gałązkami; główki 4-8-kwiatowe; owoc torebka piramidalna, brązowa do (rzadko) czarnej, ±długości listków okwiatu, te czerwonobrunatne lub kasztanowobrunatne, rzadko zielonkawe lub blade.

Dojrzałe torebki podobnych gatunków — situ czarnego (Juncus atratus) i situ ostrokwiatowego (Juncus acutiflorus) mają długość zbliżoną do listków okwiatu (także ostro zakończonych), podczas gdy torebka situ członowanego (Juncus articulatus) zdecydowanie wystaje ponad listki okwiatu.