Niższa, do 30cm, budowana głównie przez kostrzewę czerwoną agg. (Festuca rubra agg.), wiechlinę łąkową s.l. (Poa pratensis agg.) i tomkę wonną (Anthoxanthum odoratum s.str.) i dwuliścienne: krwawnik pospolity s.l. (Achillea millefolium s.l.), dzwonek rozpierzchły (Campanula patula), brodawnik zwyczajny (Leontodon hispidus), komonica zwyczajna (Lotus corniculatus), biedrzeniec mniejszy (Pimpinella saxifraga), babka lancetowata (Plantago lanceolata), przetacznik ożankowy s.str. (Veronica chamaedrys s.str.) i inne.
Warstwa mszaków o niskim zwarciu, zwykle poniżej 30%, częściej w niej występują: krótkosz pospolity (Brachythecium rutabulum) i fałdownik nastroszony (Rhytidiadelphus squarrosus).
Są to zbiorowiska zastępcze w stosunku do lasów dębowo-grabowych grAss. Querco-Carpinetum medioeuropaeum. Wykształcają się z przesychających łąk rajgrasowych Ass. Arrhenatheretum elatioris lub użyźnionych łąk i muraw All. Bromion erecti, Koelerio-Phleion phleoidis i All. Violion caninae.
Dla zachowania zespołu konieczne jest tradycyjne użytkowanie łąki, z przy przynajmniej jednym pokosem rocznie i umiarkowanym nawożeniem. Dostarczają one niedużej ilości siana, ale o wysokiej wartości. W razie zaprzestania użytkowania kośnego, w pierwszym okresie zaczynają dominować wysokie trawy, głównie rajgras wyniosły (Arrhenatherum elatius) i stokłosa prosta (Bromus erectus); następnie dominują takie gatunki jak trzcinnik piaskowy (Calamagrostis epigejos), ostrożeń polny (Cirsium arvense) i perz właściwy (Elymus repens); później następuje zarastanie przez krzewy i drzewa: głogi (Crataegus), śliwa tarnina (Prunus spinosa), róża dzika (Rosa canina) s.l., jesion wyniosły (Fraxinus excelsior) i robinia akacjowa (Robinia pseudoacacia).