Colchicum autumnale L. [🔉 kol·chi·kum *]

Krajowa bylina "cebulowa" rosnąca na wilgotnych łąkach podgórskich i na południu Polski. Cykl wegetacji jest osobliwy. Szerokie liście i dużą torebkę z nasionami tworzy wiosną, liście zasychają w czerwcu (nie obcinać ich) i roślina przechodzi w okres letniego spoczynku. Duże lilaróż do białych kwiaty wychodzą spod ziemi jesienią, we wrześniu.

Nadaje się dla założeń naturalistycznych, jako efektowna efemeroidalna roślina okrywowa z liśćmi wiosną i samymi kwiatami jesienią, w towarzystwie innych bylin rozwijających się w okresie letnim.

W uprawie częściej znajdują się bardziej efektowne odmiany mieszańcowe z tego rodzaju — zimowit (Colchicum) i zimowit powabny (Colchicum speciosum).

Cała roślina trująca. Czynnikiem toksycznym jest mieszanina alkaloidów, głównym składnikiem jest kolchicyna. Wykazuje działanie hematotoksyczne, przejściowo uszkadza wątrobę oraz działa na przewód pokarmowy. Powoduje także obwodowe zaburzenia neurologiczne i zaburzenia termoregulacji.

W okresie wiosennej wegetacji wymagają gleby wilgotnej, latem jako że są w spoczynku, znoszą suszę. Gleba powinna być przepuszczalna, może być próchniczno-gliniasta, żyzna. Bylina długowieczna, ale w uwagi na drobnienie bulw, należy je co ok. 10 lat rozsadzać. Bulwy sadzi się na głębokość odpowiadającą 2-3 ich średnicom.

Uwaga! Wszystkie części rośliny są silnie trująca.