Gatunek podlega ochronie częściowej
(poz. 2.296 wg aktualnego rozporządzenia).
Do ustawowej ochrony został włączony w 2004 roku. Do 2014r. znajdował się pod ochroną ścisłą.
Gatunek charakterystyczny (Ch.) dla:
Gatunek wyróżniający (D.) dla:
Różne parametry ekologiczne, z objaśnieniem - opisowym rozwinięciem tekstowym, są podane tekstem po zalogowaniu.
Krajowa bylina "cebulowa" rosnąca na wilgotnych łąkach podgórskich i na południu Polski.
Cykl wegetacji jest osobliwy. Szerokie liście i dużą torebkę z nasionami tworzy wiosną, liście zasychają w czerwcu (nie obcinać ich) i roślina przechodzi w okres letniego spoczynku. Duże lilaróż do białych kwiaty wychodzą spod ziemi jesienią, we wrześniu.
Nadaje się dla założeń naturalistycznych, jako efektowna efemeroidalna roślina okrywowa z liśćmi wiosną i samymi kwiatami jesienią, w towarzystwie innych bylin rozwijających się w okresie letnim.
Cała roślina trująca. Czynnikiem toksycznym jest mieszanina alkaloidów, głównym składnikiem jest kolchicyna. Wykazuje działanie hematotoksyczne, przejściowo uszkadza wątrobę oraz działa na przewód pokarmowy. Powoduje także obwodowe zaburzenia neurologiczne i zaburzenia termoregulacji.
Wymagania (optimum rozwoju/konkurencyjności na naturalnych stanowiskach wg ekologicznych liczb wskaźnikowych): światło — półcień lub umiarkowane słońce • woda — gleba przeciętnie wilgotna lub gleba wilgotna • próchnica — gleba mineralno-próchnicza, zasobna w humus • ciepło — miejsce umiarkowanie chłodne lub miejsce przeciętnie ciepłe • zwięzłość — gleba średnio zwięzła lub gleba ciężka, gliniasta • żyzność — podłoże żyzne
W okresie wiosennej wegetacji wymagają gleby wilgotnej, latem jako że są w spoczynku, znoszą suszę. Gleba powinna być przepuszczalna, może być próchniczno-gliniasta, żyzna. Bylina długowieczna, ale w uwagi na drobnienie bulw, należy je co ok. 10 lat rozsadzać. Bulwy sadzi się na głębokość odpowiadającą 2-3 ich średnicom.
Uwaga! Wszystkie części rośliny są silnie trująca.
