Robinia pseudoacacia (robinia akacjowa)

cechy charakterystyczne

Drzewo do 25m wysokości, korona luźna, często parasolowata. Kora na pniach głęboko bruzdowana; długopędy i pędy odrostowe w górze ±kanciaste; nagie lub jedynie początkowo owłosione. Bez włosków gruczołowatych. U nasady liścia dwa ciernie przylistkowe.

Grona w pełni kwitnienia ±luźne, zwisające. Przysadki wąskie, bardzo wcześnie opadają i są dostrzegalne tylko na młodych pąkach kwiatowych. Kwiaty czysto białe. O silnym zapachu. Kielich płytki, kubeczkowaty, z górną wargą płytko wciętą, z dwoma szerokotrójkątnymi ząbkami.

Strąki gładkie, bez gruczołków. Listewka na górnej stronie strąka wyraźna, szerokości 1-2mm.

space

występowanie

Drzewo sadzone i bardzo często dziczejące; potocznie zwane akacją.

Ekologiczne liczby wskaźnikowe (Zarzycki et al.) [24]:

Inwazyjność i/lub kategorie obcego elementu flory (Tokarska-Guzik et al.) [234]:

- zadomowiony, inwazyjny w skali kraju; kenofit; pochodzenie: wschód Ameryki Północnej [czas przybycia na teren Polski: XVIIIw. i 1806r. (introdukcja); 1835r., 1868r.]

Kategoria inwazyjności IV (najwyższa) 16pkt.: gatunek o bardzo dużym wpływie w Polsce — znana jest zarówno duża liczba stanowisk i duża liczebność na nich; zwiększa się liczba stanowisk lub zajmowany obszar
- zagrożenia: ekologiczne (bardzo istotne)
- zasięg krajowy (występuje na przeważającym obszarze Polski)
- populacje: występują na całym terenie Polski, przeważnie z dużą liczbą osobników, tworząc rozległe łany; stopniowo zajmuje nowe stanowiska
- kolonizuje siedliska/zbiorowiska: przede wszystkim częściowo przeobrażone lub o charakterze naturalnym
- wnika do siedlisk/zbiorowisk: antropogenicznych · częściowo przeobrażonych · o charakterze naturalnym
- główne typy siedlisk będących przedmiotem zainteresowania Wspólnoty, do których wnika:
· 2330 — wydmy śródlądowe z murawami napiaskowymi (szczotlicha siwa (Corynephorus canescens), mietlica (Agrostis))
· 3220 — pionierska roślinność na kamieńcach górskich potoków
· 4030 — suche wrzosowiska (, , )
· 6120 (szczególnie) — ciepłolubne, śródlądowe murawy napiaskowe ()
· 6210 — murawy kserotermiczne ( i ciepłolubne murawy z Asplenion septentrionalis-Festucion pallentis) - priorytetowe są tylko murawy z ważnymi stanowiskami storczyków
· 8220 — ściany skalne i urwiska krzemianowe ze zbiorowiskami z
· 9160 — grąd subatlantycki ()
· 9170 — grąd środkowoeuropejski i subkontynentalny (, )
· 9190 (szczególnie) — kwaśne dąbrowy ()
· 91I0 — ciepłolubne dąbrowy ()

Zagrożenie dla różnorodności biologicznej w przypadku zadomowienia na obszarach cennych przyrodniczo:
- gdzie stwarza zagrożenie: Lasy, siedliska antropogenicznie zaburzone, obszary chronione.
- powód uprawy: Drzewo powszechnie uprawiane z uwagi na niskie wymagania, w tym wodne, wytrzymałość na zanieczyszczenia powietrza i gleby, łatwe rozmnażanie; stosowane przy rekultywacji. Stosowane jako drzewo w zieleni z uwagi na ciekawy pokrój, ozdobne kwiaty i liście. Daje drewno wysokiej jakości, jest nektarodajne. Dawniej było uprawiane w lasach.
- przypadki spontanicznego rozprzestrzeniania się: Od dawna, na licznych stanowiskach, w tym w lasach, na terenie całej Polski.
- zalecenia: Zaniechanie lub ograniczenie uprawy w lasach.

wymagania i uprawa

Drzewo o bardzo niskich wymaganiach glebowych i wodnych, dobrze znosi suszę, wysoce mrozoodporne. Może być stosowane w rekultywacji terenów i w zabezpieczeniach przeciwerozyjnych. Z uwagi na silną tendencję do tworzenia odrostów korzeniowych trudne do usunięcia z terenu w razie takiej potrzeby.

Grupy użytkowe: drzewa liściaste · krzewy liściaste · na żywopłot

Wymagania: światło · umiarkowane słońce lub pełne słońce · woda · gleba sucha lub gleba przeciętnie wilgotna · odczyn · gleba słabo kwaśna lub gleba o obojętnym pH lub gleba zasadowa, z wapniem · ciepło · miejsce przeciętnie ciepłe lub miejsce wybitnie ciepłe · zwięzłość · gleba kamienista, żwirowa lub gleba lekka, piaszczysta lub gleba średnio zwięzła · próchnica · gleba mineralno-próchnicza, zasobna w humus · żyzność · podłoże umiarkowanie żyzne