Rosa canina L. [🔉 ro·sa *]

Pospolita. Zarośla, miedze, przydroża, skraje lasów.

Gatunek charakterystyczny (Ch.) dla:

[Błażej Gierczyk]: Na zdjęciach:
- zewnętrzne działki kielicha z pierzastymi łatkami, po przekwitnięciu w tył odgięte,
- kwiaty jasnoróżowe,
- liście złożenie piłkowane,
- kolce silne, hakowato wygięte,
- owoc (zeszłoroczny) nagi, prawie kulisty,
- poszczególne organy rośliny nagie, pozbawione włosków gruczołowych,
-działki kielicha w dół odgięte lub poziomo rozpostarte, z pierzastymi łatkami, owoce gładkie, nagie, kuliste lub eliptyczne,
- gałązki zwieszające się.

Krzewy, niewybredne w stosunku do gleby i dostępności wody, mogą być używane w rekultywacji, do stabilizacji gruntu. Można tworzyć nieformowane żywopłoty o charakterze obronnym, wysokości 1-2.5m.

Jest jednak sposób na bezpośrednie spożycie świeżego, smacznego, lekko kwaskowatego, bogatego w witaminę C miąższu, w przypadku róż o małych owocach - późną jesienią i zimą, po ich pełnym dojrzeniu a najlepiej po pierwszych przymrozkach lub mrozach, miąższ ulega maceracji i staje się mazisty; po oderwaniu owocu daje się z wyczuciem wyciskać, jak pasta do zębów, przez otwór powstały po oderwanej szypule, trzeba tylko uważać aby nie wycisnąć zbyt dużo i nie zjeść drażniących włosków; w przypadków bardzo dużych owoców róży pomarszczonej (Rosa rugosa) można z wyczuciem zeskrobywać zębami dojrzały nieco miękki miąższ już pod koniec lata, nie czekając na przymrozkową macerację, jest on jednak nieco mączysty, nie tak smaczny jak u róży dzikiej (Rosa canina).

W czekliście[491] to synonim róży dzikiej (Rosa canina).