atlas-roslin.pl

Carum carvi L. [🔉 ka·rum]

kminek zwyczajny, "kozieradka pospolita", Wiesen-Kümmel /de/ · caraway /en/ · cumin /fr/
autorzy i statusy taksonu są widoczne na szerszym ekranie 🛈
Carum carvi (kminek zwyczajny)
Carum carvi (kminek zwyczajny)
kwiaty
Carum carvi (kminek zwyczajny)
niedojrzałe owoce
Carum carvi (kminek zwyczajny)
młode rozłupnie
Carum carvi
rozłupnia, widać karpofor
Carum carvi (kminek zwyczajny)
Carum carvi (kminek zwyczajny)
Carum carvi (kminek zwyczajny)
Carum carvi (kminek zwyczajny)
Carum carvi (kminek zwyczajny)
Carum carvi (kminek zwyczajny)
Carum carvi (kminek zwyczajny)
Carum carvi (kminek zwyczajny)
Carum carvi (kminek zwyczajny)
Carum carvi (kminek zwyczajny)

opis

Carum carvi (kminek zwyczajny)
kwiatostany
Roślina dwuletnia. W pierwszym roku tworzy walcowaty, korzeń spichrzowy, o zapachu marchwi. W drugim kwitnie i owocuje.

space

Liście długoogonkowe, w zarysie wydłużone, u dolnych liści ogonek liściowy pochwiasto rozszerzony, u górnych liści szeroko obłoniony i wyciągnięty w dwa uszka. Blaszka liściowa podwójnie lub potrójnie pierzasta końcowe odcinki równowąskie < 1mm szerokości, zaostrzone, podzielone dłoniasto lub pierzasto; odcinki drugiego i pierwszego rzędu, w dolnej części liścia, są ustawione względem siebie ±pod kątem prostym - na krzyż.

space

Kwiaty białe, rzadko różowe. Płatki okrągło odwrotnie jajowate, w górze wycięte i zagięte do góry i ku nasadzie.

space

Owoc typu rozłupnia z dwoma owockami - niełupkami, te wydłużone, 2.8-3.5 mm długości. Owocki łukowato wygięte, z pięcioma wąskimi, nitkowatymi, białawymi żebrami, w bruzdach po jednej smudze, z pięcioma bruzdami. Owoc aromatyczny, o charakterystycznym zapachu. Dojrzewa w lipcu i sierpniu. Ośka karpoforu do 2/3 rozszczepiona.

występowanie

Takson rodzimy lub trwale zadomowiony. [491]
wystepowanie - Carum carvi (kminek zwyczajny)
ekologiczne liczby wskaźnikowe Carum carvi (kminek zwyczajny)
Kminek jest rośliną pospolitą na terenie całej Polski na nizinach i w górach po regiel górny. Charakterystyczny dla żyznych, wilgotnych łąk i pastwisk z rzędu O.Arrhenatheretalia elatioris, spotkamy go też na poboczach dróg, miedzach, wałach przeciwpowodziowych i na innych terenach trawiastych.

space

Gatunek charakterystyczny (Ch.) dla:
space_elw
Gatunek wyróżniający (D.) dla:
space_elw

Różne parametry ekologiczne, z objaśnieniem - opisowym rozwinięciem tekstowym, są podane tekstem po zalogowaniu.

wybrane okazy · selected collections

#4
and.090606-2
leg. Anna Nowak-Dańda
/masyw Śnieżnicy, Beskid Wyspowy/
#9
09 06 25 - 12
leg. Marek Snowarski
/Bieszczady, Zatwarnica-Dolina Tworylczyka/
#4
bl.030613-1
leg. Barbara Łotocka
#5
and.080522-4
leg. Anna Nowak-Dańda
/Uniejów-Rędziny k. Miechowa/
#8
jmak.09_7_14
leg. Jarosław Makowski
/ogród zielny, Niemcy/
#4
jmak.210731-1
leg. Jarosław Makowski

właściwości i zastosowanie

wymagania uprawowe Carum carvi (kminek zwyczajny)
🌱
W medycynie używa się Carvi aetheroleum (olejek eteryczny kminkowy) uzyskany przez destylację z parą wodną suchych owoców i Carvi fructus (owoc kminku) — cała wysuszona rozłupka kminku.
Od wieków używany w medycynie jako środek ułatwiający trawienie ciężkostrawnych pokarmów, rozkurczający, wiatropędny, przeciwdziałający kolce jelitowej. Zwykle w mieszankach ziołowych. Owoce wchodzą w skład Species digestivae (zioła poprawiające trawienie) i Species laxantes (zioła przeczyszczające).

space

wymagania i uprawa

🌸 Wymagania (optimum rozwoju/konkurencyjności na naturalnych stanowiskach wg ekologicznych liczb wskaźnikowych): światło — umiarkowane słońce • woda — gleba przeciętnie wilgotna • próchnica — gleba mineralno-próchnicza, zasobna w humus • ciepło — miejsce umiarkowanie zimne lub miejsce umiarkowanie chłodne lub miejsce przeciętnie ciepłe • zwięzłość — gleba lekka, piaszczysta lub gleba średnio zwięzła lub gleba ciężka, gliniasta • żyzność — podłoże żyzne

🌱 🌸
opcje Bazaru

odmiany (form i odmian #1) analiza dostępności nasion

literatura · references
specyfikacja literatury jest widoczna na szerszym ekranie 🛈
  • Rutkowski L., 1998 — Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. p.342+331 [15]
  • Flora Polska. Rośliny naczyniowe ... Tom IX, 1960 — Umbelliferae p.62 [16.9]
  • Szafer, Wł., Kulczyński, St., Pawłowski, B., 1988 — Rośliny polskie, cz. I i II. p.444 [3]
  • Haeupler, H., Muer, T., 2000 — Bildatlas der Farn- und Blütenpflanzen Deutshlands. p.369 [9]
  • Rothmaler W., 2005 — Exkursionsflora von Deutschland, Band 4. Gefäßpflanzen: Kritischer Band. p.502 [40]
  • Rothmaler W., 1995 — Exkursionsflora von Deutschland, Band 3. Gefäßpflanzen: Atlasband. p.367 [11]
  • Lánská, D., 1992 — Jadalne rośliny dziko rosnące. p.70 [66]
  • Hlava, B., Lánská, D., 1983 — Rośliny przyprawowe. p.98 [67]
  • Tyszyńska-Kownacka, D., 1980 — Zioła na działce i w ogródku przydomowym. p.46 [68]
  • Bańkowski, Cz., Serwatka, J., 1977 — Pożyteczne chwasty. p.40 [69]
  • Slavík, B., 1997 — Květena České Republiky 5 p.318 [71.5]
  • Tzvelev N.N., 2004 — Flora Europae Orientalis. T.11 p.355 [86.11]
  • Schischkin B.K., 1950 — Flora URSS. T.16 p.385 [85.16]
  • Kulpa, W., 1988 — Nasionoznawstwo chwastów. p.193+193i+372 [80]
  • Tutin T.G. et al., 1968 — Flora Europaea. Volume 2. Rosaceae to Umbelliferae p.354 [150.2]
  • Farmakopea polska, 2017 — Wydanie XI [340]
  • Farmakopea polska, 2008 — 8 [342]
  • European Pharmacopoeia, 2018 — 9 i suplementy [341]
  • Ożarowski A., Jaroniewski W., 1987 — Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie p.191 [327]
  • Walewski W., 1985 — Towaroznawstwo zielarskie p.194+221 [332]
  • Hlava, B., Lánská, D., 1983 — Rośliny przyprawowe. p.98 [67]
  • Kołodziej, B. red., 2010 — Uprawa ziół. Poradnik dla plantatorów p.214 [403]
  • Cullen J., Knees S.G., Cubey, H.S., 2011 — The European Garden Flora Flowering Plants Vol. IV p.260 [447]
  • Mirek Z. et al., 2020 — Vascular plants of Poland. An annotated checklist. Rośliny naczyniowe Polski. Adnotowany wykaz gatunków. [491]
  • Zając, A., Zając, M. (Eds.), 2001 — Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce. - Distribution Atlas of Vascular Plants in Poland. [25]
  • Matuszkiewicz W., 2001 — Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. [14]
ta strona być może używa ciasteczek (cookies), korzystając z niej akceptujesz ich użycie — więcej informacji