Gatunek o dużej zmienności osobniczej, wewnątrzpopulacyjnej, poszczególne populacje często różnią się ploidalnością..
Łodyga naga lub jedynie w nasadzie luźno owłosiona, z krótkimi, w dół zagiętymi, do 0.15mm długimi włoskami; 5-50 cm wysokości.
Korzeń nie niebieszczeje na przełomie (jeśli niebieszczeje to — biedrzeniec czarny (Pimpinella nigra)). U egzemplarzy zielnikowych powierzchnia korzenia jasnożółto-brązowa.
W praktyce ziołoleczniczej stosuje się Pimpinellae radix (korzeń biedrzeńca) do preparatów wykrztuśnych; rzadko stosuje się Pimpinellae herba (ziele biedrzeńca).
Kulpa, W., 1988 — Nasionoznawstwo chwastów. p.191+191u+381 [80]
Tutin T.G. et al., 1968 — Flora Europaea. Volume 2. Rosaceae to Umbelliferae p.333 [150.2]
Szafer, Wł., Kulczyński, St., Pawłowski, B., 1988 — Rośliny polskie, cz. I i II. p.445 [3]
Walewski W., 1985 — Towaroznawstwo zielarskie p.89 [332]
Kwaśniewska J., Mikołajczyk K., 1983 — Wszyscy zbieramy zioła p.36 [331]
Latowski K, Komorowska E., Grys A., Mielcarek S., Buchwald W., 2009 — Zróżnicowanie Pimpinella saxifraga L. s.l. w porównawczej analizie morfologicznej i fitochemicznej [418]
Mirek Z. et al., 2020 — Vascular plants of Poland. An annotated checklist. Rośliny naczyniowe Polski. Adnotowany wykaz gatunków. [491]
Zając, A., Zając, M. (Eds.), 2001 — Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce. - Distribution Atlas of Vascular Plants in Poland. [25]
Matuszkiewicz W., 2001 — Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. [14]
Nie znaleziona literatura id:
ta strona być może używa ciasteczek (cookies), korzystając z niej akceptujesz ich użycie — więcej informacji
