astatyczny
Astatyczne zbiorniki wodne cechują się silnie zmiennym poziomem wody, mogą też okresowo wysychać.
starorzecze
Zwykle niewielkich rozmiarów, wydłużony, zwykle sierpowatego kształtu zbiornik słodkowodny, leżący w dolinie rzeki, powstały przez odcięcie części koryta rzeki w procesie meandrowania głównego nurtu rzeki.
torfianka
Torfianka to niewielki zbiornik wodny pochodzenia antropogenicznego, powstały w dole po wybraniu torfu.
Z uwagi na miejsce, zwykle woda jest nasycona kwasami humusowymi i siedlisko to ma charakter dystroficzny.
gytia
Gytia to rodzaj osadu jeziornego, analogicznego do torfu ale powstającego pod wodą, w warunkach dobrego natlenienia (przy braku tlenu powstaje koloidalny, mulisty osad dy).
Barwa gytii jest szara; jej konsystencja mniej lub bardziej ilasto-mazista lub szklista, w zależności od wielkości i stopnia rozłożenia szczątków organizmów.
dy
Rodzaj organicznego lub organiczno-mineralnego osadu jeziornego, o charakterze koloidalnym (wytrącone kwasy humusowe) i strukturze mułu lub szlamu, powstający w warunkach braku tlenu (w warunkach tlenowych powstaje analogiczny osad zwany gytią).
pleuston
Pleustonem określa się organizmy (głównie rośliny) bytujące na powierzchni wody lub tuż po nią, np. z pleustonu utworzone są zbiorowiska "rzęs" All. Lemnion minoris.
litoral (strefa przybrzeżna)
Litoralem, inaczej strefą przybrzeżną określa się tę część zbiornika wodnego, przylegającą do lądu, do dna której dociera wystarczająca ilość światłą dla życia roślin, tj. mogą w niej żyć rośliny zakorzenione na dnie.
lądowienie (lądowacenie)
Lądowienie to proces wypłycania zbiornika wodnego którego końcowym etapem jest jego zanik i przejście w formę lądową.
Często lądowanie jest wynikiem procesu sukcesji ekologicznej. Dokonuje się w głównej mierze w drodze zarastania zbiornika; następuje stopniowe wypłycanie zbiornika przez wypełnianie go osadami organicznymi: gytią lub torfem, powstałymi z produkowanej przez roślinność biomasy.