(zespół) Ass. Lolio-Cynosuretum R.Tx. 1937 ^[14] [🔉 lo·li·o cy·no·su·re·tum]

Żyzne siedliska analogiczne do tych ze świeżymi łąkami All. Arrhenatherion elatioris ale użytkowane jako wieloletnie trwałe pastwiska. Takie użytkowanie wpływa na skład florystyczny tworzących się zbiorowisk. Do tego zespołu można też często zaliczyć intensywnie koszone trawniki miejskie i przydomowe.

Zbiorowisk jest zbiorowiskiem zastępczym grądów. Wykształca się na różnych glebach, z reguły mineralnych; stosunkowo żyznych; świeżych lub wilgotnych w wyniku wieloletniego ekstensywnego wypasu. Pastwiska zakładane de nowo, przez orkę i wysiew przed wiele lat nie upodabniają się do tego zespołu. Przemiana łąk, które przemienia się w pastwiska także jest wieloletnia; przez długi czas zmienia się tylko pokrycie pierwotnie występujących gatunków, preferencje mają np. gatunki rozłogowe, płożące się jak np. mietlica pospolita (Agrostis capillaris), przy intensywnym wypasie mogą wkraczać chwasty, np. jednoroczne maruna bezwonna (Matricaria perforata) i przetacznik polny (Veronica arvensis) i byliny np. ostrożeń polny (Cirsium arvense); typowe pastwiskowe gatunki pojawiają się późno, np. brodawnik jesienny (Leontodon autumnalis) i życica trwała (Lolium perenne). Przy zbyt dużym nawożeniu, eutrofizacji, szerzą się gatunki azotolubne, głownie szczaw tępolistny (Rumex obtusifolius) i pokrzywa zwyczajna (Urtica dioica). Przemiana pastwisk w łąki, także procesem powolnym i wieloletnim.

/Chytrý (2007)^[535.1]/ wyróżnia dwa warianty:

• wariant Poa trivialis - z wyczyńcem łąkowym (Alopecurus pratensis) i wiechliną zwyczajną (Poa trivialis) oraz szczawiem kędzierzawym (Rumex crispus) i szczawiem tępolistnym (Rumex obtusifolius) i innych roślin siedlisk wilgotnych.