Veronica arvensis L. [🔉 * ar·wen·sis]

Gatunek jednoroczny, ozimy lub jary. Korzeń białawy do ochrowego, często w górze podzielony na kilka grubszych korzeni, które dalej dzielą się na cieńsze.

Łodyga obła, rzadko owłosiona krótkimi, łukowato wygiętymi ku górze włoskami oraz odstająco długimi, miękkimi włoskami wielokomórkowymi; w górze ±gęsto odstająco ogruczolona; w dole owłosienie dwurzędowe, poza tym równomiernie dookoła łodygi.

Kwiatostanem jest wszechstronny kłos, w części kwitnącej gęsty, w części owocującej znacznie wydłużony, luźny, do 10 cm długości. Wszystkie części kwiatostanu gruczołowato owłosione.

Kwiaty z króciutką szypułą, nie wydłużającą się w czasie owocowania, znacznie krótszą od przysadek i kielicha, owłosioną i ogruczoloną dłuższymi włoskami.

Kielich o czterech listkach zrośniętych na krótkim odcinku, ząbki lancetowate, po zewnętrznej stronie owłosione i ogruczolone, po przyosiowej nagie lub krótko owłosione; nierówne, dwa dłuższe, w czasie owocowania 5-6 mm, dwa krótsze, 3-5 mm.

Torebka w zarysie sercowata, długości krótszych działek kielicha, 3-4 mm długości i szerokości, silnie spłaszczona, z ostrym brzegiem, zwężona, nasada zwężona, w górze z sercowatym wcięciem, szyjka słupka na owocu 0.4-0.8 mm długości, tj. długości ostrego wcięcia torebki lub tylko nieznacznie od niego dłuższa; brzegiem orzęsiona włoskami gruczołowymi, na bokach rozproszono ogruczolona do wyłysiałej; pęka na krawędzi.

Kwitnie przez cały sezon wegetacyjny, od (marca)kwietnia do listopada. Gatunek samopylny.

Pospolity na całym niżu i pogórzu. Chwast upraw polowych, rośnie także na łąkach i pastwiskach, poboczach dróg.

Gatunek wyróżniający (D.) dla: