Veronica filiformis (przetacznik nitkowaty)

cechy charakterystyczne

cechy diagnostyczne w kluczu:

⇑ kl 2455 "szypułki bardzo długie" w "przetaczniki o kwiatostanie nie wyróżniającym się na pędzie"

Bylina o jasnozielonej barwie. Pędy pokładające się, rozgałęziające się od nasady, do 50 cm długości, zakorzeniające się w węzłach (w tych miejscach mogą wyrastać gęsto ulistnione pędy sterylne).

space

Liście ogonkowe; blaszka okrągła lub okrągło-nerkowata, 5-10 mm długości i 6-12 mm szerokości; ogonek długości blaszki lub nieco krótszy, owłosiony jak łodyga z przymieszką dłuższych włosków; nasada sercowata lub zaokrąglona; brzegiem grubo karbowana (szczytowy karb szerszy), na szczycie zaokrąglona; spodem gęsto owłosiona dłuższymi włoskami, na gorze rzadko lub wyłysiała.

space

Kielich zrośnięty tylko w nasadzie; działki podługowato eliptyczne, tępe, 3-5 mm długości; zewnątrz, zwłaszcza w dole, i na brzegu gruczołowato owłosione.

space

Szyjka słupka na owocu 2× przewyższa wcięcie torebki, 3-4.5 mm długości, zwykle powyginana. Torebki rzadko dojrzewają (rozmnaża się głównie wegetatywnie), szersze niż dłuższe, 3-4 mm długości i 4-5 mm szerokości; wyraźnie bocznie spłaszczone, z ostrą krawędzią; boczna powierzchnia niewyraźnie żyłkowana, wcięcie o prostych krawędziach, schodzi się pod kątem prostym lub ostrym; rzadko gruczołowato owłosione.

Nasiona niemal płaskie, w zarysie elipsowate lub okrągłe, 0.9-1.4 mm długości; gładkie lub słabo brodawkowane, poprzecznie pomarszczone.

space

występowanie

antropofit zadomowiony we florze Polski ^[491]

wystepowanie - Veronica filiformis (przetacznik nitkowaty)

ekologiczne liczby wskaźnikowe Veronica filiformis (przetacznik nitkowaty)

Roślina górska z Kaukazu i północnej części Azji Mniejszej. Od XVIII w. w Europie uprawiana w alpinariach bylina okrywowa. Rozprzestrzeniała się z uprawy na stanowiska ruderalne i półnaturalne. W Polsce notowana w pierwszej połowie XXw.; obecnie zadomowiona we florze Polski, poszerzająca swój zasięg.

space

Gatunek charakterystyczny (Ch.) dla:

Różne parametry ekologiczne, z objaśnieniem - opisowym rozwinięciem tekstowym, są podane tekstem po zalogowaniu.

Inwazyjność i/lub kategorie obcego elementu flory /Tokarska-Guzik et al. (2012)^[234]/:
• zadomowiony, inwazyjny
• inwazyjny regionalnie
• kenofit
• Pochodzenie: Azja południowo-zachodnia (Kaukaz).
• Czas przybycia na teren Polski: 1936r.
• Kategoria inwazyjności: II (średnia) 11pkt.: gatunek przynajmniej w niektórych regionach o ujawnionej zdolność inwazyjnej przez zwiększanie zajmowanej powierzchni lub liczby stanowisk
• Zagrożenia: ekologiczne (zauważalne)
• Zasięg regionalny (występuje w dwóch i większej liczbie regionów lub województw)
• Populacje: występują na przeważającym obszarze Polski, przeważnie z dużą liczbą osobników lub w dużych skupieniach
• Dynamika: stopniowo zajmuje nowe stanowiska
• Kolonizuje siedliska/zbiorowiska: wyłącznie antropogeniczne
• Wnika do siedlisk/zbiorowisk: antropogenicznych · częściowo przeobrażonych.

wymagania i uprawa

⇈ 🌸 Wymagania (optimum rozwoju/konkurencyjności na naturalnych stanowiskach wg ekologicznych liczb wskaźnikowych): światło — umiarkowane słońce lub pełne słońce • woda — gleba przeciętnie wilgotna • próchnica — gleba mineralno-próchnicza, zasobna w humus • ciepło — miejsce umiarkowanie chłodne lub miejsce przeciętnie ciepłe • zwięzłość — gleba lekka, piaszczysta lub gleba średnio zwięzła • żyzność — podłoże umiarkowanie żyzne lub podłoże żyzne

⇈ 🌱 🌸

odmiany uprawne (#1) ⇒ analiza dostępności roślin i nasion

▫	bez odmiany

symbolami ◼ ◕ ◑ ◔ ○ ▫ pokazano częstość występowania odmiany w ofercie handlowej, od najwyższej do najniższej; nazwy na żółtym tle są linkowane do własnej strony odmiany

wybrane okazy · selected collections ⇈

#5

07 05 02 - 2
leg. Marek Snowarski
/Bieszczady/

#9 #3 3D

15 05 04 - 4
leg. Marek Snowarski
/Nowosiółki Dydyńskie, Pogórze Przemyskie/

#3

rp.040400-1
leg. Remigiusz Pielech
/trawnik w parku podworskim w Staniszowie (Wzgórza Łomnickie, Kotlina Jeleniogórska)/