Senecio jacobaea L. [🔉 se·ne·ci·o *]

Rośliny dwuletnie lub krótkotrwałe byliny, 30-100 cm wysokości, bez kłącza i rozłogów. Łodygi wyrastają z pączków przybyszowych na krótkiej, ±pionowej, głowie korzeniowej. Rzadko pajęczynowato owłosione lub wyłysiałe.

Dodatkowe listki okrywy 2-6, przylegające lub jedynie 1-2 najniższe odstające, nie dłuższe jak 1/4 listków okrywy.

Kwitnie w lipcu i sierpniu.

Mylony ze starcem wąskolistnym (Senecio erucifolius) który ma liście ułożone bardziej prostopadle do łodygi, odcinki wygięte łukowato na zewnątrz i ku szczytowi liścia [S. jacobaea ma liście ustawione pod ostrym kontem do łodygi (przylegające), pofałdowane (łatki leżą w różnych płaszczyznach), odcinki są ustawione niemal prostopadle do osi liścia].

Starzec srebrzysty (Senecio erucifolius) ma ±poziome kłącze i krótkie rozłogi z pędami [S. jacobaea nie tworzy kłącza ani rozłogów, pędy wyrastają z głowy korzeniowej].

Pospolity.