Warstwy mszystej zwykle brak.
Występuje od nizin do pogórza. Przy rzekach i drobniejszych ciekach wodnych, często w formie różnej szerokości pasów wzdłuż koryta, w jego pobliżu. Łąki wyczyńcowe mają duże znaczenie gospodarcze ze względu na znaczny zajmowany areał, rozprzestrzenienie i dużą produkcję biomasy (koszone do 3 razy w roku, dostarczają siana dobrej jakości). Jednak w swojej typowej postaci stają się coraz rzadsze, z uwagi na regulacje rzek i ograniczenie tym samym obszarów corocznie zalewanych oraz melioracje odwodnieniowe ograniczające czas podtopień; przekształcają się w łąki świeże Ass. Arrhenatheretum elatioris.
Po zaprzestaniu użytkowania kośnego szybko zarastają pokrzywą zwyczajną (Urtica dioica) i mozgą trzcinowatą (Phalaris arundinacea) oraz ubożeją florystycznie. Na ciężkich glebach może dochodzić do ekspancji śmiałka darniowego (Deschampsia cespitosa); w miejscach długotrwałego utrzymywania się wiosennych wód powodziowych może mieć miejsce czasowa ekspansja wiechliny zwyczajnej (Poa trivialis). W stosunkowo stabilnych siedliskach widoczna jest charakterystyczna zonacja z turzycą zaostrzoną (Carex gracilis) i turzyca lisia (Carex vulpina) w strefach późniejszego ustępowania wód zalewowych i kontaktem ze zbiorowiskami torfowisk niskich z mozgą trzcinowatą (Phalaris arundinacea); a od strony mniej podtapianej z kontaktem ze świeżymi łąkami Ass. Arrhenatheretum elatioris. Ograniczenie wiosennych zalewów prowadzi do rozprzestrzeniania się bodziszka błotnego (Geranium palustre), gatunku wrażliwego na dłuższe podtopienie. Okresowe zalewanie (obok koszenia) jest konieczne utrzymania się tych zbiorowisk, rzadko zalewane ubożeją florystycznie.
W klimacie subkontynentalnym, w takich siedliskach mogą występować wybitnie bogate florystycznie zbiorowiska łąk selernicowych All. Cnidion dubii.