Carex gracilis Curtis [🔉 ka·reks gra·ci·lis]

Turzyca z długimi, grubymi rozłogami, stosunkowo wysoka, pędy (30)50-120(150) cm wysokości; łodyga ostrokanciasta, górą silnie szorstka, wiotka, kwiatostany przewieszają się. Tworzy wysokie, żywozielone łany, z pokładającymi się roślinami. Pędy w dole silnie ulistnione; u nasady z jasnobrunatną, często purpurowo nabiegłą - czerwonawobrunatną osłoną z pochew liściowych; strzępi się ona błoniasto (nie sieciowato).

Kwiatostan (10-)15-25(-30) cm długości, z 4-10 kłosami. Podsadki liściowate; najniższa podsadka przewyższa kwiatostan lub ± równa mu długością, jasnozielona, szorstka.

Kłosów żeńskich 3-4(-8); dość dużych, 3-10(15) cm długości, 6-8 mm średnicy, cylindryczne, niższe z nich na szypułach, często dość długich.

Pęcherzyki obustronnie wypukłe, nieco wydęte, szerokoeliptyczne lub odwrotniejajowate, (2.5-)3-3.5 mm długości; szybko zwężone w krótki, ucięty, ciemny dzióbek z prostymi ząbkami; powierzchnia z każdej strony z 5-6 słabo widocznymi, cienkimi nerwami; zielone, potem rdzawe lub brunatne. Znamiona słupka dwa.

Kwitnienie w maju i czerwcu. Owoce dojrzewają od maja do sierpnia.

Pospolita. Na terenach podmokłych, brzegach rzek i jezior, podmokłych łąkach, w szuwarach i olsach.

Gatunek charakterystyczny (Ch.) dla:

Gatunek wyróżniający (D.) dla:

Gatunek istotny (rola w Cocktail) m.in. dla: