(rząd) O. Plantaginetalia majoris R.Tx. (1943) 1950 ^[14] [🔉 plan·ta·gi·ne·ta·li·a ma·jo·ris]

Zbiorowiska miejsc silnie wydeptywanych (ścieżki, przydroża, podwórka, place zabaw, boiska, trotuary, perony kolejowe itp.), o charakterze pionierskim lub powstałe w wyniku regresji innych zbiorowisk pod wpływem stresów, np. ścieżki wśród innej roślinności; w formie niskiej, mniej lub bardziej zwartej murawy (zbiorowiska dywanowe, spodzichy). Charakterystyczne jest okresowe silne uszkadzanie części nadziemnych roślin lub całkowite niszczenie roślin. Zbiorowiska ubogie florystycznie, z dużym udziałem gatunków jednorocznych (drobnych terofitów, szczególnie w miejscach silniej zaburzanych), gatunków ruderalnych, o krótkim cyklu życiowym, odpornych na stres (okresowy niedobór wody, uszkodzenia mechaniczne), tworzących liczne diaspory; rośliny są przeważnie niskie, czasem skarlałe, o elastycznych pędach, ± przylegające do podłoża.

Są to ugrupowania głównie antropogeniczne (ale też na ścieżkach zwierzęcych, przy wodopojach), siedlisk ruderalnych, umiarkowanie nitrofilne, na ogół światłolubne, często wyspecjalizowane. W uwagi na podobny charakter stresu mechanicznego liczne gatunki są wspólne ze zbiorowiskami pastwisk.