opis
Bylina cebulowa wysokości do 30 cm. Cebula kulista, 2-2.5 cm średnicy.
Łodyga kwiatostanowa typu głąbik z jednym kwiatem (a u podgatunku ssp. carpaticum z dwoma kwiatami); dłuższa od liści.
Kwitnienie w marcu i kwietniu, na przedwiośniu.
Nasiona białawe, punktowane.
występowanie
Naturalne stanowiska w lasach górskich i podgórskich. Na nizinach często uprawiana, od stuleci, i zadomowiona w wilgotnych lasach i zaroślach.
Na liście z 2006r. takson miał status — V – narażony na wymarcie
Globalnie — LC – takson najmniejszej uwagi, nie kwalifikujący się do żadnej z pozostałych kategorii zagrożenia.
gatunki podobne
Często uprawiana i częściej (niż śnieżyca) spotykana w lasach liściastych i parkach jest śnieżyczka przebiśnieg (Galanthus nivalis). Z ogólnego pokroju jest podobna do śnieżycy, jednak łatwo odróżnimy przebiśniegi po odmiennej budowie kwiatu - ma on koronę w dwóch okółkach, przy czym zewnętrzny jest wyraźnie podzielony na trzy stosunkowo wąskie płatki.
wybrane okazy · selected collections ⇈
leg. Błażej Gierczyk
/Turew/
leg. Błażej Gierczyk
/rez. "Śnieżycowy Jar" koło Starczanowa/
leg. Piotr Kobierski
/ok. Lubska, woj. lubuskie/
leg. Jacek Soboń
/var. carpaticum/
właściwości i zastosowanie
Rodzima bylina cebulowa, w wielu miejscach zdziczała z uprawy i zadomowiona. Uprawiana w wilgotnych do podmokłych i cienistych miejscach o żyznej glebie. Stosowana jako wybitnie trwała bylina okrywowa o charakterze efemeroidalnym (części nadziemne zanikają już w czerwcu - łączyć z innymi bylinami później rozpoczynającymi wegetację, np. z konwalią majową (Convallaria majalis)), bardzo efektowna podczas masowego kwitnienia na przedwiośniu. Także sadzona w grupach na skalniakach i rabatach.
wymagania i uprawa
Stanowisko półcieniste, wilgotne.
Rozmnaża się przez oddzielanie cebul przybyszowych, w okresie letniego spoczynku - w sierpniu lub wrześniu. Cebule nie mogą przesychać, należy je od razu sadzić.