Leucojum vernum L. [🔉 le͡ł·ko·jum *]

Bylina cebulowa wysokości do 30 cm. Cebula kulista, 2-2.5 cm średnicy.

Łodyga kwiatostanowa typu głąbik z jednym kwiatem (a u podgatunku ssp. carpaticum z dwoma kwiatami); dłuższa od liści.

Kwitnienie w marcu i kwietniu, na przedwiośniu.

Nasiona białawe, punktowane.

Naturalne stanowiska w lasach górskich i podgórskich. Na nizinach często uprawiana, od stuleci, i zadomowiona w wilgotnych lasach i zaroślach.

Często uprawiana i częściej (niż śnieżyca) spotykana w lasach liściastych i parkach jest śnieżyczka przebiśnieg (Galanthus nivalis). Z ogólnego pokroju jest podobna do śnieżycy, jednak łatwo odróżnimy przebiśniegi po odmiennej budowie kwiatu - ma on koronę w dwóch okółkach, przy czym zewnętrzny jest wyraźnie podzielony na trzy stosunkowo wąskie płatki.

Rodzima bylina cebulowa, w wielu miejscach zdziczała z uprawy i zadomowiona. Uprawiana w wilgotnych do podmokłych i cienistych miejscach o żyznej glebie. Stosowana jako wybitnie trwała bylina okrywowa o charakterze efemeroidalnym (części nadziemne zanikają już w czerwcu - łączyć z innymi bylinami później rozpoczynającymi wegetację, np. z konwalią majową (Convallaria majalis)), bardzo efektowna podczas masowego kwitnienia na przedwiośniu. Także sadzona w grupach na skalniakach i rabatach.

Stanowisko półcieniste, wilgotne.

Rozmnaża się przez oddzielanie cebul przybyszowych, w okresie letniego spoczynku - w sierpniu lub wrześniu. Cebule nie mogą przesychać, należy je od razu sadzić.