| |||||
| |||||
|
opis
Liście odziomkowe w liczbie dwóch (rzadziej więcej 3-4), 10-30 cm długości, do 1 cm szerokości.
Łodyga kwiatostanowa typu głąbik z jednym kwiatem (a u podgatunku ssp. carpaticum z dwoma kwiatami); dłuższa od liści.
Kwiaty białe, z żółtawą plamą nieco poniżej szczytu płatków, dzwonkowate. Szyjka słupka silnie maczugowato zgrubiała.
Kwitnienie w marcu i kwietniu, na przedwiośniu.
Owocem jest szeroko-podługowata torebka.
Nasiona białawe, punktowane.Bylina cebulowa wysokości do 30 cm. Cebula kulista, 2-2.5 cm średnicy.
Łodyga kwiatostanowa typu głąbik z jednym kwiatem (a u podgatunku ssp. carpaticum z dwoma kwiatami); dłuższa od liści.
Kwitnienie w marcu i kwietniu, na przedwiośniu.
Nasiona białawe, punktowane.
występowanie


Różne parametry ekologiczne, z objaśnieniem - opisowym rozwinięciem tekstowym, są podane tekstem po zalogowaniu.
Na liście z 2006r. takson miał status — V – narażony na wymarcie
Globalnie — LC – takson najmniejszej uwagi, nie kwalifikujący się do żadnej z pozostałych kategorii zagrożenia.
gatunki podobne
Rzadziej jest uprawiana śnieżyca letnia (Leucojum aestivum) jest wyższa, ma pęd kwiatostanowy mniej wiecej tak długi jak liście, wielokwiatowy. Kwiaty pojawiają się później - w maju i czerwcu. Różni się też czarniawymi (L.v. ma białawe) nasionami i prawie kulistą (L.v. ma podługowatą) torebką.Często uprawiana i częściej (niż śnieżyca) spotykana w lasach liściastych i parkach jest śnieżyczka przebiśnieg (Galanthus nivalis). Z ogólnego pokroju jest podobna do śnieżycy, jednak łatwo odróżnimy przebiśniegi po odmiennej budowie kwiatu - ma on koronę w dwóch okółkach, przy czym zewnętrzny jest wyraźnie podzielony na trzy stosunkowo wąskie płatki.
właściwości i zastosowanie

Bardziej polecana dla ogrodów odmiana var. carpaticum jest masywniejsza, pędy kwiatostanowe mają 2-3 większe kwiaty, z dużymi żółtymi plamami.Rodzima bylina cebulowa, w wielu miejscach zdziczała z uprawy i zadomowiona. Uprawiana w wilgotnych do podmokłych i cienistych miejscach o żyznej glebie. Stosowana jako wybitnie trwała bylina okrywowa o charakterze efemeroidalnym (części nadziemne zanikają już w czerwcu - łączyć z innymi bylinami później rozpoczynającymi wegetację, np. z konwalią majową (Convallaria majalis)), bardzo efektowna podczas masowego kwitnienia na przedwiośniu. Także sadzona w grupach na skalniakach i rabatach.
wymagania i uprawa
Cebul nie trzeba wykopywać corocznie. Robi się to tylko w celu rozmnożenia lub w rzadkich przypadkach, w uprawie rabatowej, gdy po kilku latach kępa jest zbyt gęsta i kwitnienie słabnie, dominują liście.
Rozmnaża się przez oddzielanie cebul przybyszowych, w okresie letniego spoczynku - w sierpniu lub wrześniu. Cebule nie mogą przesychać, należy je od razu sadzić.Stanowisko półcieniste, wilgotne.
Rozmnaża się przez oddzielanie cebul przybyszowych, w okresie letniego spoczynku - w sierpniu lub wrześniu. Cebule nie mogą przesychać, należy je od razu sadzić.