modyfikacje pędu

Cierń to zwykle niezbyt długi, twardy, silnie zdrewniały, sztywny, zaostrzony, szydlasty prosty lub rozgałęziony twór obronny powstały w wyniku przekształcenia pędu, liści (w tym przylistków) lub korzeni. Może to być przekształcony pęd (śliwa tarnina (Prunus spinosa), głóg (Crataegus)), liść (berberys (Berberis)), przylistek (robinia akacjowa (Robinia pseudoacacia)), poza naszą florą występują też ciernie korzeniowe.

Odmiennie jest w przypadku kolców które są wytworami skórki i warstw pod nią leżących (jednak bez dochodzącej wiązki przewodzące). Typowe kolce spotykamy u jeżyn (Rubus) i Rosa. Można je względnie łatwo oderwać bez uszkadzania drewna.

Rozłogi (stolony) to wyrastające z nasady łodygi lub z kłącza cienkie, płożące się pędy o długich węzłach, zwykle naziemne, rzadziej podziemne, służące do rozmnażania się i propagacji wegetatywnej.

U ziemniaka (Solanum tuberosum) podziemne stolony kończą się bulwą pędową (jadalna część ziemniaka).

Kłącze to pęd z reguły podziemny, mniej lub bardziej wydłużony, ±plagiotropowy (poziomy).

Na powierzchni kłącza mogą być widoczne zredukowane liście łuskowate, blizny liściowe lub kłącze może być okryte tuniką z włóknisto postrzępionych resztek pochew liściowych lub dolnych części liści.

Zwykle podziemny, skrócony i zgrubiały, ±kulisty lub nieco wydłużony, mięsisty narząd spichrzowy o funkcji przetrwalnikowej.

Cebula jest organem analogicznym funkcjonalnie do bulwy, ale w niej materiał zapasowy jest gromadzony w mięsistych liściach a nie w zgrubiałem łodydze.

Bulwy mieszane są utworzone z górnej części korzenia i dolnej części łodygi (hipokotylu i/lub epikotylu, i/lub dolnej części pędu np. kapusta rzepak karpiel (Brassica napus ssp. napobrassica), seler korzeniowy (Apium graveolens var. rapaceum), niektóre buraki). Zobacz też głowa korzeniowa.

bulwa przypominająca wyglądem cebulę bo jest z zewnątrz okryta suchymi łuskami liściowymi, wnętrze jej stanowi jednak zwykła bulwa tj. spichrzowe zgrubienie pędu; bulwocebule występują np. w rodzaju krokus (Crocus), mieczyk (Gladiolus)

pęd podziemny w kształcie kulistym lub jajowatym zbudowany z silnie skróconej łodygi (zwanej piętką) i mięsistych jajowatych liści

dodatkowe cebule tworzące się z pączków bocznych na silnie skróconym pędzie (na piętce);

cebule przybyszowe mogą tworzyć się u samej podstawy piętki - wtedy będą mniej lub bardziej odsunięte od cebuli matecznej, mogą też tworzyć się na wyższych piętrach piętki - wtedy będą początkowo wciśnięte między mięsiste łuski cebuli macierzystej i przez to będą spłaszczone, dopiero po zaschnięciu zewnętrznych łusek cebuli macierzystej cebule przybyszowe mogą rozrastać się swobodnie

Diaspory w formie bulwek lub "żyworodne" tj. z ±rozwiniętymi liśćmi i korzeniami, zwykle tworzone w obrębie kwiatostanu lub na brzegu liści; także są nimi rozmnóżki pąkowe (w szczególności turiony).

bulwiaste pączki-rozmnóżki, tworzone na łodydze, zwykle w kątach liści