rośliny okrywowe, kobierce

Rośliny okrywowe tworzę okrywę, tj. jednorodną, niewysoką, gęstwinę pędów osłaniającą ziemię na części ogrodu, parku lub innego terenu zielonego.

Wizualnie okrywa spełniają tę samą rolę co trawnik ale raczej nie da się po takiej „darni” swobodnie chodzić (zresztą nie taka jest rola okrywy).

W porównaniu do tradycyjnego trawnika, koszt założenia jest zwykle wyższy (bywa, że wielokrotnie wyższy). Mamy koszt sadzonek lub nasion oraz koszt przygotowania gleby, która dla dobrego efektu, musi mieć optymalną jakość dla danej zadarniającej rośliny. Koszt utrzymania, w szczególności pracochłonność utrzymania okrywy jest o wiele mniejsza niż w przypadku trawnika.

Dobra okrywa jest warta dużego początkowego nakładu, bo i efekt jest o wiele większy niż w przypadku trawnika. Ozdobą w różnych porach roku są liście (ze zmienną w sezonie barwą), kwiaty, owoce, wreszcie sama faktura.

Słowo kobierzec w kulturze materialnej odnosi się do ornamentalnej tkaniny ozdobnej zawieszanej na ścianach, w potocznym znaczeniu także do wzorzystych dywanów. W sztuce ogrodowej to niskie nasadzenia (do oglądania z góry) w formie kompozycji roślin trwale ozdobnych z liści i/lub kwiatów, lub owoców roślin okrywowych, zwykle na stosunkowo dużej powierzchni. Często dwu lub kilkugatunkowe w określonym nieregularnym lub geometrycznym układzie kompozycji. W kobiercach stosuje się rośliny niskie (do 30-50 cm, maksymalnie 70cm), tak aby możliwy był ogląd kompozycji z góry. Dla stworzenia czytelnej kompozycji na miniaturowych kobiercach o powierzchni jednego do kilku m² stosuje się bardzo niskie rośliny, o wysokości rzędu 5-15 cm.

Roślinność kobierca musi być zwarta; tworzy się je z bylin, krzewinek lub niskich, karłowych odmian drzew i krzewów okrywowych. Aby wzór kompozycji był czytelny należy stosować gatunki/odmiany o gęstym, zwartym pokroju i drobnych liściach oraz zwartych kwiatostanach. Swego rodzaju sezonowymi kobiercami kwiatowymi mogą być wielkopowierzchniowe, wzorzyste nasadzenia tworzone z kwiatów sezonowych.