



berberys Frikarta
candid. × verrucul.



berberys wąskolistny
darw. × empetrif.
opis
Długopędy z liśćmi zwykle zredukowanymi do cierni, często trójdzielnych; czasem obecne są formy przejściowe pomiędzy liściem a cierniami. Z pachwiny takiego liścia na długopędzie wyrastają silnie skrócone krótkopędy z kilkoma liśćmi w pozornym okółku. Ze szczytowego pąka krótkopędu, na ubiegłorocznych przyrostach długopędów, wyrasta kilka kwiatów w zwieszonym gronie lub w wiązce, rzadko kwiat pojedynczy.
Liście pojedyncze, zwykle piłkowane lub ząbkowane z ostkami, rzadko całobrzegie.Krzewy, zwykle niskie, o liściach opadających na zimę lub zimozielone. Drewno i kora po wewnętrznej stronie żółte.
Liście pojedyncze, zwykle piłkowane lub ząbkowane z ostkami, rzadko całobrzegie.
Owocem jest jagoda, zwykle czerwona (u zrzucających liście na zimę), rzadziej granatowoczarna (u gatunków wiecznie zielonych), ±sino owoszczona. Nasion jedno do kilku.
Kwitnienie w maju-czerwcu.Kwiaty żółte do pomarańczowożółte; zapach przeważnie nieprzyjemny. Kwiat 3-krotny. Działek kielicha sześć. Płatków korony sześć; u nasady z dwoma nektarnikami. Pręcików sześć; reagują na dotyk zginając się. Słupek jeden, jednokomorowy.
Kwitnienie w maju-czerwcu.
właściwości i zastosowanie

Berberysy często stosowane są na żywopłoty różnego typu, formowane i swobodne. Z uwagi na obecne u większości gatunków, czasem długie na 3-4 cm ciernie, często z berberysów tworzy się żywopłoty obronne. Barwne, niskie odmiany, czasem zimozielone, są używane na ozdobne żywopłoty obwódkoweUżywane są jako krzewy ozdobne do sadzenia pojedynczo, w grupach lub szpalerach. Niskie i karłowe odmiany mają swoje miejsce na rabatach bylinowych i w ogrodach skalnych.
wymagania i uprawa
Stanowiska powinny być nasłonecznione (zwłaszcza dla odmian o barwnych lub pstrokatych liściach) lub jedynie słabo ocienione.
Najbardziej zimotrwałe są np. berberys koreański (Berberis koreana), berberys Thunberga (Berberis thunbergii), berberys zwyczajny (Berberis vulgaris), ich mieszańce i liczne odmiany.
Wśród berberysów jest kilka taksonów o zimozielonych liściach (berberys Julianny (Berberis julianae), berberys Gagnepaina (Berberis gagnepainii), berberys brodawkowaty (Berberis verruculosa)), z reguły gorzej znoszą zimowanie i mogących po zimie zamierać. Należy je sadzić na zachodzie Polski, w rejonach cieplejszych, w miejscach osłoniętych przed wiatrami, mogą być częściowo ocienione aby zmniejszyć w okresie zimowym ryzyko suszy fizjologicznej. Berberysy najlepiej rosną na glebach przepuszczalnych, także piaszczystych, do umiarkowanie zwięzłych, dostatecznie wilgotnych i dość żyznych. Źle rosną na glebach ciężkich i podmokłych.
Najbardziej zimotrwałe są np. berberys koreański (Berberis koreana), berberys Thunberga (Berberis thunbergii), berberys zwyczajny (Berberis vulgaris), ich mieszańce i liczne odmiany.
rdza źdźbłowa
mieszaniec Berberis⇈=×Mahonia aquifolium · mahonia pospolita
ościał pospolity
491 [24]
kenofit, lokalnie zadomowiony, potencjalnie inwazyjny [234]
ościał pospolity
491 [24]
kenofit, lokalnie zadomowiony, potencjalnie inwazyjny [234]