Berberis wilsoniae Hemsl. et E. H. Wilson [🔉 ber·be·ris *]

Niski krzew z zachodnich Chin, do 1 m wysokości, pędy cienkie, wiotkie, zwisające, krzew bardzo gęsto ugałęziony i silnie ociernione; przy ciepłych zimach zachowuje częściowo liście.

Liście drobne (1-3 cm długości); jesienią szkarłatnoczerwone. Owoce w gęstych pęczkach lub krótkich wiechach, drobne (5-6 mm średnicy), kuliste, koralowoczerwone, utrzymują się na gałązkach często aż do wiosny.

Do sadzenia w nieciętych szpalerach, pojedynczo lub w grupach. Stosowany na niskie żywopłoty formowane (0.5 m wysokości) i nieformowane (0.5-1 m wysokości).

W uprawie na zachodzie Europy jest szereg odmian tego gatunku.Niski krzew z zachodnich Chin, do 1 m wysokości, pędy cienkie, wiotkie, zwisające, krzew bardzo gęsto ugałęziony i silnie ociernione; przy ciepłych zimach zachowuje częściowo liście.

Do sadzenia w nieciętych szpalerach, pojedynczo lub w grupach. Stosowany na niskie żywopłoty formowane (0.5 m wysokości) i nieformowane (0.5-1 m wysokości).

Do uprawy głównie w zachodniej Polsce, może przemarzać. Rozmnaża się z nasion.

Pozostałe wymagania uprawowe — patrz na stronie berberysy (Berberis).Do uprawy głównie w zachodniej Polsce, może przemarzać. Rozmnaża się z nasion.