Berberis thunbergii DC.

Krzew od 2.5m wysokości, szeroki, pędy łukowato rozchodzące się, żebrowane. Pędy jednoroczne jasnoczerwone, czerwono-pomarańczowe, z wiekiem brunatne do ciemnobrązowych. Ciernie proste, cienkie, elastyczne.

Liście odwrotniejajowate, łopatkowate, całobrzegie, 1-3cm długości; jesienią jaskrawoczerwone.

Kwiaty w kilkukwiatowych (2-5) pęczkach lub pojedyncze.

Owoce koralowoczerwone, błyszczące, elipsoidalne, do 1cm dlugości.

Kwitnienie w maju.

Pochodzi z Japonii. U nas uprawiany niski, 1(1.5) m wysokości, szeroko rozłożysty krzew o gałęziach krótkich, łukowato przegiętych. Liście łopatkowate, drobne (1-3 cm długości), całobrzegie; górą jasnozielone, spodem sinozielone; jesienna barwa jaskrawa, czerwona do pomarańczowoczerwonej. Ciernie pojedyncze, krótkie i sztywne.

Kwiaty żółte, z zewnątrz czerwone, zwisające, wyrastają pojedynczo lub po 2-3. Kwitnienie w maju - czerwcu.

Owoce elipsoidalne, jasnoczerwone, błyszczące, na zwisającej szypule. Dzięki jesiennemu wybarwieniu liści i długo utrzymującym się owocom bardzo efektowny jesienią i zimą. Ciekawy także wiosną z uwagi na brązową barwę rozwijających się liści.

Odporny na pyły i zanieczyszczenia powszechnie stosowany do niskich żywopłotów wzdłuż ulic. W szpalerze nieprzycinanym tworzy strefę nie do przejścia. Także dobry krzew okrywowy.

Najczęściej uprawiany berberys. W uprawie znajdują się liczne odmiany różniące się wzrostem (w tym karłowate) i letnią barwą liści (w tym o czerwonych liściach lub żółtych); odmiany mogą nie być mrozoodporne tak jak typowe formy tego gatunku.

Zimotrwały. Odporny na rdzę źdźbłową. Łatwo rozmnaża się z nasion. Dobrze znosi przycinanie. Co kilka lat usuwać stare pędy. Pozostałe wymagania uprawowe — patrz na stronie berberysy (Berberis).