| |||||||||||
| |||||||||||
cechy charakterystyczne
Bylina (10)20-30(40) cm wysokości, z krótkim płożącym się kłączem.
Liście obustronnie owłosione włoskami różnej długości, z pojedynczymi dłuższymi szczecinkami; spodnia strona wyraźnie gęściej owłosiona włoskami gruczołowatymi, ze słabo wyróżniającym się zróżnicowaniem włosków na długie i krótkie. Blaszka letnich liści odziomkowych w nasadzie sercowata; bez plam lub z niewyraźnymi; ogonek liściowy dłuższy od blaszki, nieoskrzydlony (lub niewyraźnie).
Kwitnie wczesną wiosną (marzec-maj).
występowanie
Pospolita. Wilgotne lasy liściaste i zarośla.
wybrane okazy · selected collections ⇈
leg. Marek Snowarski
/Wrocław, dolina Bystrzycy, Ratyń-Gałów, na wysokości Jarnołtowa/
leg. Piotr Kobierski
/Wzniesienia Żarskie/
leg. Piotr Kobierski
/Wzgórza Dalkowskie/
leg. Andrzej Ryś
/Mazury, Puszcza Piska, gm. Piecki, 0,7 km na W od wsi Rosocha/
/f. biała/
właściwości i zastosowanie
W ziołolecznictwie (nie ma w farmakopei) stosuje się Pulmonariae herba (ziele miodunki) jako środek śluzowy, wykrztuśny.
Krajowa wczesnowiosenna bylina kłączowa. Walorem ozdobnym jest wczesnowiosenne kwitnienie; w sezonie letnim liście. W miarę rozkwitania kwiaty mieniają barwę z czerwonej przez fioletowoniebieskie do purpurowoczerwonej.
wymagania i uprawa
Wymagania (optimum rozwoju/konkurencyjności na naturalnych stanowiskach wg ekologicznych liczb wskaźnikowych): światło — cień • woda — gleba przeciętnie wilgotna lub gleba wilgotna • próchnica — gleba mineralno-próchnicza, zasobna w humus • ciepło — miejsce umiarkowanie chłodne lub miejsce przeciętnie ciepłe • zwięzłość — gleba średnio zwięzła • żyzność — podłoże żyzne
Zbliżona miodunka plamista (Pulmonaria officinalis) jest nieco mniej mrozoodporna ale atrakcyjniejsza z uwagi na wyraziście, biało plamiste liście letnie.
🌱 Sadzenie, wysiew, rozmnażanie:
12 szt./m2
