pęd traw (źdźbło) i krzewienie się traw

Źdźbło to pęd traw; zróżnicowany jest na wydłużone i puste międzywęźla oraz pełne węzły zwane kolankami.

Wzrost na długość odbywa się w kolankach (tj. może jednocześnie zachodzić w wielu miejscach pędu).

Węzeł krzewienia u wiechlinowatych (Poaceae) (i temu podobnych roślin, np. u turzyc (Carex)) to najniższy (lub kilka najniższych) węzłów pędu.

Z węzła krzewienia wyrastają korzenie przybyszowe oraz następuje krzewienie się, czyli rozgałęzianie się pędu, tworzą się nowe pędy (u traw to źdźbła) na dwa sposoby: przez krzewienie się śródpochwowe, lub przez krzewienie się pozapochwowe.

W pierwszym przypadku krzewienia się śródpochwowego mamy do czynienia z formami wzrostu zbitokępowymi, w przypadku krzewienia się pozapochwowego z luźnokępowymi. Jeśli w węźle krzewienia tworzą nie tylko pędy asymilacyjne ale (lub wyłącznie) rozłogi, to mamy do czynienia z formami wzrostu rozłogowymi lub rozłogowo-luźnokępowymi.

Forma wzrostu z typem krzewienia się śródpochwowym i węzłem krzewienia znajdującym się na powierzchni gleby. Pędy ułożone ściśle obok siebie.

Tę formę wzrostu mają wszystkie trawy jednoroczne i wiele gatunków trwałych traw i turzyc, np. śmiałek darniowy (Deschampsia cespitosa), trzęślica modra (Molinia caerulea s.str.), kostrzewa owcza agg. (Festuca ovina agg.), bliźniczka psia trawka (Nardus stricta).

Forma wzrostu z węzłem krzewienia leżącym płytko pod powierzchnią gleby i z dominującym typem krzewienia się pozapochwowym, co sprawia że pędy ułożone są luźno.

Przy tym typie wzrostu powierzchnia darni jest wyrównana, co jest niezbędne w przypadku traw stosowanych na trawnikach i pożądane w przypadku traw użytków zielonych.

Przykłady traw o takiej formie wzrostu: życica trwała (Lolium perenne), tymotka łąkowa (Phleum pratense agg.), rajgras wyniosły (Arrhenatherum elatius), kostrzewa łąkowa (Festuca pratensis).

Forma wzrostu rozłogowa w przypadku traw występuje gdy przy krzewieniu się pozapochwowym tworzą się rozłogi różnej długości, z węzłów których dopiero wyrastają pędy asymilacyjne.

Przy tym typie wzrostu darń jest wyrównana i luźna oraz łatwo wypełniane są powstałe w niej luki.

Przykłady traw o takim typie wzrostu: perz właściwy (Elymus repens), stokłosa bezostna (Bromus inermis), mozga trzcinowata (Phalaris arundinacea), trzcinnik lancetowaty (Calamagrostis canescens).

W gospodarce łąkowo-pastwiskowej niepożądane są trawy z rozłogami nadziemnymi (przerastając darń utrudniają wykaszanie lub wypasanie), np.: wiechlina zwyczajna (Poa trivialis), mietlica psia (Agrostis canina), mietlica rozłogowa (Agrostis stolonifera), wyczyniec kolankowy (Alopecurus geniculatus).

Forma wzrostu u traw i turzyc przy której tworzone są wydłużone rozłogi a z ich węzłów wyrastają małe, luźno rozrzucone na powierzchni kępy.

Trawy o takim typie wzrostu tworzą równomierną darń, korzystną w użytkowaniu łąkowo-pastwiskowym.

Trawy o takim typie wzrostu to np.: wiechlina łąkowa (Poa pratensis), kostrzewa czerwona s.str. (Festuca rubra s.str.), wyczyniec łąkowy (Alopecurus pratensis), mietlica olbrzymia (Agrostis gigantea).

Darń (darnina) to zwarta struktura (dająca się zdejmować jako warstwa i kroić w płaty) złożona z wierzchniej warstwy gleby silnie przerośniętej korzeniami roślin. Darń tworzą najczęściej trawiaste zbiorowiska roślinne na łąkach, pastwiskach itp. Grubość darni wynosi od kilku do kilkunastu centymetrów.

Typowym przykładem darni formowanej przez człowieka jest trawnik.

Szczególnym przypadkiem jest "trawa/trawnik w rolkach" - darń formowana na podłożu którym może być np. włóknina lub mieszanka kompostowa. Po przeniesieniu na miejsce docelowe integrująca się z podłożem zastanym.