Galinsoga parviflora (żółtlica drobnokwiatowa)

opis

cechy diagnostyczne w kluczu:Galinsoga (żółtlica)kl 8669

⇒ siewka i rozwój

Roślina zielna, jednoroczna. Korzeń cienki, wrzecionowaty, bogato rozgałęziony, z dolnej części łodygi często wyrastają liczne korzenie przybyszowe.

space

Liście łodygowe naprzeciwległe z ogonkami do 2.5 cm długości (wyższe łodygowe na krótkich ogonkach, prawie siedzące); blaszka liściowa do 6 (9) cm długości i do 4.5 (6) cm szerokości, u dolnych liści szerokojajowata, górnych liści węższa jajowatolancetowata, zaostrzona na końcu, brzegiem płytko i nierównie piłkowano-ząbkowana; powierzchnia blaszki z obu stron niemal naga lub z pojedynczymi włoskami, gęściej na brzegu blaszki liściowej i na żyłkowaniu na spodniej stronie blaszki liściowej; ogonek liściowy nagi lub z pojedynczymi włoskami, żłobkowany.

Koszyczki kwiatowe drobne, 3 – 6 mm średnicy, zebrane w wierzchotkowaty kwiatostan; szypułki koszyczków z krótkimi włoskami (poniżej 0.5 mm długości), przylegającymi do odstających, niektóre włoski mogą być z czarnym gruczołkiem. Okrywa koszyczka półkulista, listki okrywy w dwóch rzędach, zewnętrzne krótsze (1.8 – 2.5 mm długości), wewnętrzne 2.7 – 3.5 mm długości, wszystkie listki okrywy elipsoidalne do jajowatych, tępo zakończone, brzegiem suchobłoniaste i krótko orzęsione, powierzchnia naga lub z pojedynczymi gruczołkami.

space

Brzeżne kwiaty języczkowe żeńskie, zwykle pięć, ich kielich z kilku wąskich postrzępionych na szczycie łuseczek, korona z odstająco owłosioną, 1 mm długości rurką i białym, trójklapowym, języczkiem 1.0 – 1.5 mm długości, zwykle szerszym niż dłuższym.

Pozostałych kwiatów w koszyczku 20 – 35, obupłciowe; kielich (pappus) jest przekształcony w wąskie, białawe, suchobłoniaste postrzępione (ale bez ostki) łuski; korona rurkowata z trójkątnymi ząbkami, żółta, po zewnętrznej stronie krótko owłosiona.

Niełupki z kwiatów brzegowych elipsoidalne, spłaszczone, wygięte i zwężone ku nasadzie, 1.7 – 2.3 mm długości i 0.6 – 0.9 mm szerokości, nagie, po stronie przyśrodkowej czasem krótko szczecinkowate, czarne, pappus utworzony z wąskich, krótkich (do 1 mm długości), odpadających łuseczek. Niełupki z kwiatów niebrzegowych są 3 – 4-graniaste, nieco mniejsze 1.5 – 2,0 mm długości i 0.5 – 0.7 mm szerokości, gęsto odstająco szczeciniaste, czarne, ich pappus jest dłuższy (do 1.7 mm), utworzony z podługowatych, postrzępionych łuseczek, bez ostki.

space

Gatunek stosunkowo mało zmienny.

występowanie

Pospolita na terenie całego kraju do niższych położeń górskich. Zadomowiony chwast pochodzący z andyjskiej części Ameryki Południowej, po raz pierwszy w Europie notowany w 1785 r. w paryskim ogrodzie botanicznym.

space

Gatunek charakterystyczny (Ch.) dla:

Ekologiczne liczby wskaźnikowe (Zarzycki et al.) [24]:

Inwazyjność i/lub kategorie obcego elementu flory (Tokarska-Guzik et al.) [234]:

- zadomowiony, inwazyjny chwast w skali kraju; kenofit; pochodzenie: Ameryka Środkowa i Południowa [czas przybycia na teren Polski: 1807r., 1863r.]

Kategoria inwazyjności I (niska) 10pkt.: chwast segetalny lub ruderalny, może występować masowo, głównie na siedliskach antropogenicznych albo gatunek potencjalnie inwazyjny ale obecnie zajmujący niewielki obszar lub mające niewielką liczbę stanowisk w Polsce
- zagrożenia: ekonomiczne (zauważalne)
- zasięg krajowy (występuje na przeważającym obszarze Polski)
- populacje: występują na przeważającym obszarze Polski, jest wiele rozproszonych stanowisk o umiarkowanej liczbie osobników lub duża liczba stanowisk o charakterze większych skupień; utrzymuje się na dotychczasowych stanowiskach
- kolonizuje siedliska/zbiorowiska: wyłącznie antropogeniczne
- wnika do siedlisk/zbiorowisk: antropogenicznych