Corydalis solida (L.) Clairv. [🔉 ko·ry·da·lis *]

Wczesnowiosenna bylina z podziemną bulwą. Rośliny (8)10-20(35)cm wysokości; w nasadzie łodygi bezzieleniowy łuskowaty liść, z jego kątem czasem wyrasta dodatkowa płonna łodyga.

Przysadki szerokoklinowe, na szczycie w różnym stopniu podzielone na 2-3 odcinki.

Kwitnienie marzec-kwiecień(maj).

Wilgotne lasy liściaste liściaste, łęgi, zarośla. Na żyznych glebach humusowych i na ubogich.

Rodzima bylina bulwiasta, kwitnie na przedwiośniu, części nadziemne zamierają do początku lata. Stosowana jako efemeroidalna roślina okrywowa, w miejscach cienistych i półcienistych, pod koronami drzew i krzewami liściastymi, na glebach żyznych, próchnicznych (w naturze rośnie też na ubogich), trwale dostatecznie wilgotnych, przepuszczalnych. Z uwagi na krótki, wiosenny okres wegetacji, stosować współrzędowo z innymi, później rozwijającymi się bylinami cieniolubnymi. Analogicznie stosuje się kokorycz pustą (Corydalis cava).