Apium graveolens L. var. rapaceum (Mill.) Gaud.

Wartość odżywcza selera jest niewysoka. Jest on używany głównie jako warzywo przyprawowe. Zarówno korzeń jak i liście zawierają olejki eteryczne nadające temu warzywu charakterystyczny, ostrawy aromat.

Wartość energetyczna liści wynosi 13kcal/100g. Zawartość białka 1g/100g, tłuszczu 0.2g/100g, węglowodanów 1.8g/100g.

Jest sporo soli mineralnych. Witamin jest niewiele.

Seler uprawiany jest wyłącznie z rozsady produkowanej w ogrzewanych pomieszczeniach. Produkcja zajmuj 60-80 dni.

Rozsada wysiana rzadziej może nie być pikowana. Jeśli jest posiana gęściej, to po 2-3 tygodnie po wschodach, gdy są wykształcone pierwsze liście, pikuje się rozstawie 5×5 cm. Rozsada nie powinna być zagłębiona (wierzchołek wzrostu musi być na powierzchni), nie na należy skracać korzenia głównego bo prowadzi to do tworzenia gorszej jakości korzeni spichrzowych.

Po zahartowaniu przez ograniczenie podlewania i wietrzenie, rozsadę wysadza się w drugiej połowie maja do początku czerwca po minięciu chłodów. Rozsada powinna mieć 3-5 liści i być krępa w pokroju. Zbyt wczesne wysadzanie, z uwagi na niską temperaturę, może prowadzić do pośpiechowatości.

Z uwagi na powolny wzrost w początkowym okresie seler jest wrażliwy na zachwaszczenie.

Z uwagi na długi okres wegetacji seler zajmuje pole od połowy maja do końca sezonu wegetacyjny. Przedplonem mogą być warzywa o bardzo krótkim okresie wegetacji jak rzodkiewka, sałata, szpinak, kalarepa itp.

Seler może być uprawiany po sobie jednak ze względu na choroby nie jest zalecane. Należy unikać w ciągu ostatnich 4 lat poprzedzających innych warzyw z rodziny selerowatych (Apiaceae) (marchew, pietruszka itd.). Dobrą rośliną poprzedzającą przedplonem mogą być warzywa kapustne, strączkowe, cebulowe.

Przodek selera uprawnego jest rośliną słonawych błot. Stąd wymagania wodne są wysokie, zwłaszcza od końca lipca gdy rozrasta się korzeń spichrzowy.

Wymagania termiczne są niewysokie. Najlepiej rośnie w temperaturze około 15°C. Temperatury rzędu kilku stopni powyżej zera, utrzymujące się przez dłuższy czas, prowadzą do pośpiechowatości. Zbyt wysokie temperatury hamują wzrost. Zahartowana rozsada znosi lekkie przymrozki. Jesienią rośliny mogą znosić znaczne spadki temperatury (do -6°C), przemarznięte korzenie jednak źle się przechowują.

Rozsada wymaga pełnego nasłonecznienia. W późniejszych fazach rozwoju dobrze rośnie w także w niewielkim zacienieniu.

Młody seler można zbierać po 6-8 tygodniach od posadzenia rozsady, gdy ma około 10 liści.

Korzenie podkopuje się i wyciąga. Oczyszcza z ziemi, odcina drobne korzenie przy nasadzie korzenia spichrzowego, liście odrywa się lub obcina.

Korzenie selera trudno przechowują się. Najlepiej gdy są średniej wielkości, muszą być absolutnie zdrowe i nieuszkodzone. Temperatura zbliżona do zera, wysoka wilgotność, przesypane wilgotnym piaskiem nie powinny stykać się ze sobą.
W wyższej temperaturze i w warstwie łatwo zagrzewają się i gniją.

Odmiany różnią się wczesnością, jakością korzenia (gładkość powierzchni, ścisłość miąższu, obecność komór powietrznych, rdzawych plam, korzeni bocznych) i zdolnością do przechowywania.