właściwości i zastosowanie
⇈
🌱
Najpopularniejsze gatunki zawilców to byliny kłączowe runa leśnego.
Są wdzięcznymi w uprawie trwałymi roślinami dla miejsc półcienistych, np. zawilec gajowy (Anemonoides nemorosa). Można je wprowadzać w większych grupach, wśród krzewów lub pod drzewami. Większe zawilce chińskie (Eriocapitella hupehensis) i zawilce japońskie (Eriocapitella ×hybrida) można stosować na niezbyt słonecznych rabatach, w parkach lub ogrodach naturalistycznych.
Jest też liczna grupa gatunków mniej lub bardziej kolekcjonerskich, do ogrodów skalnych i alpinariów. Ich wymagania są zróżnicowane i specyficzne. Zwykle wymagają dobrze zdrenowanego podłoża, suchego w okresie spoczynku letniego i zabezpieczenia przed wilgocią zimą.
wymagania i uprawa
Zawilce wymagają stanowisk półcienistych i stale (lecz umiarkowanie) wilgotnych w czasie sezonu wegetacyjnego. W okresie spoczynku ziemia nie może być podmokła. Gatunki i odmiany obcego pochodzenia mogą mieć niepewną zimotrwałość - stąd lepiej je okrywać na zimę.
Gatunki botaniczne zawilców można też rozmnażać przez wysiew nasion. Najlepiej kiełkują zaraz po zbiorze. Nasiona przechowywane należy przed wysiewem poddać stratyfikacji i skaryfikacji.
⇈ 🌱 🌸
odmiany uprawne (#1) ⇒ analiza dostępności roślin i nasion
▫ | ‘Crispa’ — kwiaty różowe; 80cm |
ta strona być może używa ciasteczek (cookies), korzystając z niej akceptujesz ich użycie — więcej informacji