opis
Pąki przylegająco owłosione, brązowozielone, jajowate-stożkowate, tępe, 3-5 mm długości, liściowe i kwiatowe takie same.
Przylistki równowąskolancetowate (lancetowato szydlaste [86.5s11]), drobne, szybko opadają.
Ulistnienie z niebieskawym odcieniem. Ogonek liściowy 4-7 (10) mm długości, u nasady blaszki z gruczołkami. Blaszka liściowa lancetowata do wąskolancetowatej, duża, (6) 7-11 (14) cm długości i (10) 12-16 (20) mm szerokości; nasad klinowata, koniec długokończysty; brzegiem ostro piłkowana i z gruczołkami; z obu stron jedwabiście przylegająco owłosiona; górna powierzchnia ciemnozielona, rzadko owłosiona; spód z białawym, woskowatym nalotem, szarozielony, gęsto owłosiony włoskami przylegającymi, szarobiałymi, ustawionymi równoległe do głównej żyłki.
Kwiatostany na długich (10-20 mm), szypułkach z kilkoma liściowymi całobrzegimi podsadkami. Kotki wąskocylindryczne, (4) 5-6 cm długości i (5) 6-8 mm szerokości. Przysadki nietrwałe, elipsoidalne, żółtozielone, w dole gęsto owłosione, w górze wyłysiałe, dominują włoski powyginane.
W kwiatach męskich dwa pręciki, ich nitki w nasadzie owłosione. Gruczołki miodnikowe dwa, przyosiowy dłuższy walcowaty, odosiowy (tylny) jajowaty.
W kwiatach żeńskich słupek prawie siedzący; zalążnia naga; szyjka krótka, znamię rozchylone, dwukrotnie podzielone. Gruczoł miodnikowy jeden, krótki, szerokojajowaty.
Torebki nagie, pęka głęboko a płaty silnie wywijają się, na każdym płacie po 6-8 zawiązków nasion.
Kwitnienie w kwietniu-maju, równocześnie z listnieniem. Żyje do 80-100 lat, dojrzewa w 8-10 roku od skiełkowania.
zmienność
Wyróżnia się takie odmiany jak var. vitellina (cv. Vitellina) o zdecydowanie żółtych jednorocznych gałązkach, var. britzensis (cv. Britzensis, Chermesina) o jednorocznych gałązkach żywo czerwonych lub pomarańczowoczerwonych, var. sericea, var. splendens o liściach obustronnie gęsto owłosionych i var. caerulea o liściach łysiejących, dojrzałych niemal nagich. W uprawie spotyka się wierzbę płaczącą ze zwieszonymi pędami Salix alba cv. Tristis (uprawiany klon osobników żeńskich), jednak rzadziej niż podobną wierzba żałobna (Salix ×sepulcralis) (uprawiany klon osobników męskich).
Przy oznaczaniu sprawia kłopot powszechne występowanie mieszańców z wierzbą białą (Salix alba) ≡ wierzba wyniosła (Salix ×rubens) o różnym stopniu wyrażenia cech pośrednich między gatunkami rodzicielskimi.
W lasach łęgowych i w przybrzeżnych zadrzewieniach większych rzek. Na glebach żyznych, głębokich; ciepłolubna. Znosi bardzo długie zalania (nawet do 60 dni).
Uprawiana w odmianach „Tristis” (o żółtych pędach zwisających) i „Vitellina” (o pędach żółtych, nie zwisających).
Różne parametry ekologiczne, z objaśnieniem - opisowym rozwinięciem tekstowym, są podane tekstem po zalogowaniu.
Salix fragilis · wierzba krucha
Przylistki lancetowate (na silnych pędach zakrzywiono półsercowate). Ulistnienie ogólnie żółtawozielone. Liście z obu stron nagie (także młode liście).
Przysadki żółtozielone z prostymi włoskami. Torebki nagie, na każdym płacie zwykle cztery zawiązki nasion.
Kwitnienie w kwietniu-maju, zwykle równocześnie z listnieniem.
Pospolita na niżu, na pogórzu i w niższych położeniach górskich, w przybrzeżnych zadrzewieniach i zaroślach przy potokach i rzekach, na glebach przepuszczalnych, także kamienistych, wilgotnych.
W tym atlasie, za Florą Słowacji i Czech [84.5.3s222][71.2s459] stosuje się nazwę Salix alba cv. Tristis w węższym zakresie, tylko dla odmiany wierzby białej. Nazwę wierzba żałobna (Salix ×sepulcralis) stosuje się dla mieszańca Salix alba cv. Tristis z wierzbą babilońską (Salix babylonica). Różnice pomiędzy Salix alba cv. Tristis a wierzbą żałobną (Salix ×sepulcralis) są podane w kluczu na stronie: wierzby drzewiaste duże (Salix duze). W szczególności:
Jednoroczne gałązki żółte, przylistki równowąskolancetowate do szydlastych, o płaskim brzegu, nietrwałe.
Gałązki słabiej zwieszające się niż u wierzby żałobnej (Salix ×sepulcralis), skośnie odchodzące.
Liście spodem jedwabiście owłosione także gdy dojrzałe, opadają w normalnej porze, jesienią.
W uprawie wyłącznie egzemplarze żeńskie.
Salix ×sepulcralis · wierzba żałobna »1
Salix ×chrysocoma · Salix alba 'Tristis' hort. non S.a. cv. Tristis · Salix alba cv. Tristis × Salix babylonica
Takson uprawiany.[491]
Gałązki bardzo długie, zwieszone, często sięgające aż ziemi.
Liście spodem początkowo owłosione, powoli łysiejące, opadają późną jesienią po pierwszych mrozach.
Najczęściej uprawiana tzw. wierzba płacząca. W uprawie znajdują się wyłącznie egzemplarze męskie.
wybrane okazy · selected collections⇈
leg. Marek Snowarski
/Dolina Bystrzycy, okolice Wrocławia/
/egzemplarz żeński/ #16, 4.3D
leg. Marek Snowarski
/Siechnice, dolina Odry-Oławy/
/egzemlarze męski i żeński/ #14, 5.3D
leg. Marek Snowarski
/Dolina Bystrzycy, okolice Wrocławia/ #8
leg. Marek Snowarski
/Dolina Bystrzycy, okolice Wrocławia/ #11, 3.3D
leg. Marek Snowarski
/Dolina Bystrzycy, okolice Wrocławia/ #9
leg. Marek Snowarski
/Dolina Bystrzycy, okolice Wrocławia/ #7
właściwości i zastosowanie
wymagania i uprawa
Wymagania (optimum rozwoju/konkurencyjności na naturalnych stanowiskach wg ekologicznych liczb wskaźnikowych): światło — umiarkowane słońce • woda — gleba wilgotna • próchnica — gleba mineralna, uboga w humus lub gleba mineralno-próchnicza, zasobna w humus • ciepło — miejsce przeciętnie ciepłe • zwięzłość — gleba średnio zwięzła • żyzność — podłoże żyzne
⇈🌱🌸 opcje Bazaru
odmiany (form i odmian #10) analiza dostępności roślin
- ○ ‘bez odmiany’ #2
- ▫ ‘Aurea’ — liście żółte; silnie rosnąca
- ▫ ‘Chermesina’ — pędy zimą pomarańczowe
- ▫ ‘Dart's Snake’ — pędy i liście spiralnie poskręcane
- ▫ ‘Drakenburg’ — kolumnowa
- ▫ ‘Golden Ness’ — zimą pędy jaskrawożółte
- ▫ ‘Strachowo’ — zimą pędy jasnopomarańczowe
- ▫ ‘Tristis’
- ▫ ‘Vitelina Pendula’ — płacząca; pędy złocistożółte
- ▫ ‘Yelverton’ — zimą pędy żółtopomarańczowe do pomarańczowoczerwonych
