Tylko jeden gatunek jest rodzimy dla flory Polski — świerk pospolity (Picea abies).
u50/56
☼ 
Picea pungensświerk kłujący
świerk srebrzysty
fau20/19
☼ 10m
Picea glaucaświerk biały
P. canadensis
u/2
świerk zachodni
engelm. × glauca
u
mariana × omorika
nazwa pozycji klucza
*alternatywy dla tej pozycji
· do pozycji w szablonie klucza:
(z)
· powrót z szablonu klucza:
(p)
|
· ta cecha diagnostyczna jest widoczna po zalogowaniu, w pełnej wersji atlasu, opcja logowania znajduje się prawym górnym rogu strony
· Linie aparatów szparkowych ± równomiernie na każdej z czterech stron, poza tym jednobarwne, bez białych pasków na spodzie. | ||||||||
· ta cecha diagnostyczna jest widoczna po zalogowaniu, w pełnej wersji atlasu, opcja logowania znajduje się prawym górnym rogu strony
· Szyszki długie, 10-15 (18) cm długości, łuski nasienne mniej lub bardziej wydłużone na szczycie, grube, sztywne, tabakowo brązowe do ciemno brązowych. · ta cecha diagnostyczna jest widoczna po zalogowaniu, w pełnej wersji atlasu, opcja logowania znajduje się prawym górnym rogu strony · ta cecha diagnostyczna jest widoczna po zalogowaniu, w pełnej wersji atlasu, opcja logowania znajduje się prawym górnym rogu strony ▶ Picea abies (świerk pospolity)  (potocznie: "smerek" · "smrek") ·
syn. Picea excelsa · Picea excelsa · rodzimy takson flory Polski [491] Jedyny krajowy gatunek świerka. Pospolicie, zwłaszcza na pogórzu i w górach. | ||||||||
|
| ||||||||
· ta cecha diagnostyczna jest widoczna po zalogowaniu, w pełnej wersji atlasu, opcja logowania znajduje się prawym górnym rogu strony
· Szyszki nieduże, 3-5 (6) cm długości i (1.2) 1.5-2 cm szerokości; zielone przed dojrzeniem, łatwo opadające; łuski nasienne zaokrąglone, całobrzegie. ▶ Picea glauca (świerk biały) świerk kanadyjski ·
syn. Picea alba · Picea canadensis · antropofit zadomowiony we florze Polski [491] | ||||||||
|
· ta cecha diagnostyczna jest widoczna po zalogowaniu, w pełnej wersji atlasu, opcja logowania znajduje się prawym górnym rogu strony
· Szyszki większe 4-16 cm długości i 3-4.5 cm szerokości; jasne, cieliste. Łuski nasienne cienkie, papierowe, często zwężone ku szczytowi, z brzegiem pofalowanym lub ząbkowanym i wyciętym na szczycie. | ||||||||
· ta cecha diagnostyczna jest widoczna po zalogowaniu, w pełnej wersji atlasu, opcja logowania znajduje się prawym górnym rogu strony
· Pączki ± kuliste, bez żywicy. · ta cecha diagnostyczna jest widoczna po zalogowaniu, w pełnej wersji atlasu, opcja logowania znajduje się prawym górnym rogu strony · ta cecha diagnostyczna jest widoczna po zalogowaniu, w pełnej wersji atlasu, opcja logowania znajduje się prawym górnym rogu strony ▶ Picea pungens (świerk kłujący) (potocznie: "świerk srebrny" · "świerk srebrzysty") · takson uprawiany [491] | ||||||||
· ta cecha diagnostyczna jest widoczna po zalogowaniu, w pełnej wersji atlasu, opcja logowania znajduje się prawym górnym rogu strony
· Pączki ± stożkowate, z żywicą. · ta cecha diagnostyczna jest widoczna po zalogowaniu, w pełnej wersji atlasu, opcja logowania znajduje się prawym górnym rogu strony · ta cecha diagnostyczna jest widoczna po zalogowaniu, w pełnej wersji atlasu, opcja logowania znajduje się prawym górnym rogu strony ▶ Picea engelmannii (świerk Engelmanna) takson uprawiany [491] | ||||||||
|
| ||||||||
|
korona wąskostożkowata, gałęzie zwieszone, gałązki owłosione (z) *korona szeroko stożkowata, gałęzie odchodzą prostopadle, gałązki nagie· ta cecha diagnostyczna jest widoczna po zalogowaniu, w pełnej wersji atlasu, opcja logowania znajduje się prawym górnym rogu strony
· Igły tęposzpiczate, z ostką. · ta cecha diagnostyczna jest widoczna po zalogowaniu, w pełnej wersji atlasu, opcja logowania znajduje się prawym górnym rogu strony ▶ Picea omorika (świerk serbski) świerk bałkański · takson uprawiany [491] | ||||||||
|
korona szeroko stożkowata, gałęzie odchodzą prostopadle, gałązki nagie (z) *korona wąskostożkowata, gałęzie zwieszone, gałązki owłosione· ta cecha diagnostyczna jest widoczna po zalogowaniu, w pełnej wersji atlasu, opcja logowania znajduje się prawym górnym rogu strony
· Igły ułożone ± promienisto i luźno, bardzo wąskie (<1 mm szerokości), zaostrzone, sztywne i kłujące; na górnej części z fragmentami linie aparatów szparkowych. · ta cecha diagnostyczna jest widoczna po zalogowaniu, w pełnej wersji atlasu, opcja logowania znajduje się prawym górnym rogu strony ▶ Picea sitchensis (świerk sitkajski) antropofit zadomowiony we florze Polski [491] | ||||||||
po zalogowniu, w pełnej wersji atlasu, jest tu dodatkowa, zwarta, wersja klucza - wygodna w użyciu gdy chcemy szybko zorientować się w jego strukturze lub znamy już klucz i chcemy szybciej dojść do celu; przycisk logowania jest w prawym górnym rogu strony
właściwości i zastosowanie
wymagania i uprawa
Wymagają gleb przeciętnie żyznych lub żyznych, stale dostatecznie wilgotnych; poza świerkiem kłującym (Picea pungens) nie znoszą suszy. Powietrze powinno być wilgotne. Dlatego lepiej rosną w obszarach chłodniejszego klimatu i z wyższymi opadami. W Polsce na terenach podgórskich i na północy Polski. Większość gatunków wystarczająco mrozoodporna dla uprawy na terenie całej Polski.
Preferowaną metodą rozmnażania gatunków jest wysiew nasion, wiosną, przeważnie bez konieczności stratyfikacji; pomocne jest namoczenie nasion przez dobę przed siewem; sieje się płytko, na głębokość 1 cm.
Szczepienie na 3-letnich siewkach świerka pospolitego (Picea abies) jest preferowaną metodą rozmnażania gatunków i odmian których sadzonki trudno ukorzeniają się. Aby otrzymać prosto rosnące drzewka kluczowe jest wybranie na zrazy pędów z silnym pąkiem wierzchołkowym i z umieszczonymi pod nim symetrycznie rozłożonymi 3-4 pąkami bocznymi. W pierwszych latach po szczepieniu konieczne jest prowadzenie przewodnika przywiązywanego do palika.
⇈ 🌱 🌸
nomenklatura, etymologia ℹ️ ⇈
poznanie znaczenia i pochodzenia nazwy ułatwia jej zapamiętanie
Picea [🔉 pī·ce·a] • (pl) świerk • smrk /cz/ · Fichte (f) /de/ · spruce /en/ · épicéa (m) /fr/ · ель (f) /ru/
Nazwa rodzajowa Piceus (łacińskie "smolny") związana jest ze "smolistością" drewna części gatunków z tego rodzaju. Podane suchej destylacji dostarczało żywicznej smoły żywicznej — dziegciu.
pīceus, -a, -um
(lat., adj.)
— 1) smolny, żywiczny; 2) czarny jak smoła; od rzeczownika pix, picis f (smoła = dziegieć, produkt suchej destylacji drewna);
pochodzi od praindoeuropejskiego *pik- oznaczającego smołę; podobne w brzemieniu słowa znajdują się w wielu językach z tej grupy, oznaczając smołę, a wtórnie piekło lub przenośnie gorąco (ale już podobne słowa piec, pieczenie itp. to inna rodzina)
świerk
(pl.)
— oraz regionalne (na południu) smrek, smerek są podobne w innych językach słowiańskich i prawdopodobnie pochodzą od praindoeuropejskiego *smer-k- oznaczającego drzewo iglaste (samo *smer- tyczyło się lasu iglastego)
ta strona być może używa ciasteczek (cookies), korzystając z niej akceptujesz ich użycie — więcej informacji