|
Takson powstały w południowo-wschodniej Ameryce Północnej, na styku zasięgu obu gatunków rodzicielskich, w wyniku napływu genów świerka Engelmanna (Picea engelmannii) do świerku białego (Picea glauca).
Najprawdopodobniej do niego zalicza się popularna, karłowata, odmiana uprawna 'Conica'.
wymagania i uprawa
⇈ 🌱 🌸
odmiany uprawne (#1) ⇒ analiza dostępności roślin i nasion
| ○ | ‘Conica’ — karłowa, bardzo gęsta, regularnie stożkowa, w wieku 30 lat może dorosnąć do 3-4 m wysokości; pokrój regularnie stożkowaty, gęsto ugałęziony; gałązki sztywne, bardzo cienkie; igły 10 mm długości, luźno ułożone, promieniście odstające, cienkie, początkowo jasnozielone, potem słabo niebieskawozielone · odmiana ujmowana też w ramach Picea glauca (świerku białego) |
nomenklatura, etymologia ℹ️ ⇈
poznanie znaczenia i pochodzenia nazwy ułatwia jej zapamiętanie
Picea ×albertiana [🔉 pī·ce·a al·ber·ti·a·na] • Picea glauca var. albertiana [🔉 pī·ce·a gla͡ł·ka wa·ri·e·tas al·ber·ti·a·na] • (pl) świerk zachodni
gla͡ucus, -a, -um; gla͡ucescens, -is, -e
(lat. z gr., adj.)
— szarozielony - bardzo blady niebieskozielony[84.1], kolor morza, szaroniebieski, zielonawy, jasnosiny;
wyraz łaciński z greckiego glaukos γλαυκος;
pochodny wyraz glaucescens - niebieskozielonkawiejący (stający się takim);
glaucinus - forma od greckiego glaucinos[469];
nazwa rodzajów siwiec (Glaucium) i glaucidium groniaste (Glaucidium palmatum) odnosi się do takiej barwy liści i pędów
ta strona być może używa ciasteczek (cookies), korzystając z niej akceptujesz ich użycie — więcej informacji