Picea glauca (świerk biały)

cechy charakterystyczne

cechy diagnostyczne w kluczu:

⇑ kl 2611 "igły tępo szpiczaste" w "Picea (świerk)"

Igły tępo szpiczaste ale niekłujące; na przekroju poprzecznym czterokanciaste, często ±kwadratowe. Linie aparatów szparkowych ±równomiernie na każdej z czterech stron, poza tym jednobarwne, bez białych pasków na spodzie. Roztarte igły o charakterystycznym, nieprzyjemnym zapachu, porównywanym z czarną porzeczką lub kocimi odchodami.

space

właściwości i zastosowanie

wymagania uprawowe Picea glauca (świerk biały)

antropofit zadomowiony we florze Polski ^[491]

⇈ 🌱

Średnio wysokie drzewo iglaste; korona szerokostożkowata, gęsta i bardzo regularna, o sztywnych, początkowo wzniesionych gałęziach. Pędy bardzo jasne, jasnoszare. Igły o sinym, "niebieskim" odcieniu.

space

Należy do gatunków stosunkowo odpornych na niedobór wody. Przez pierwsze kilkanaście lat rośnie szybko, ale żyje stosunkowo krótko. Lepiej rozwija się w chłodnym i wilgotnym klimacie.

space

W uprawie znajduje się sporo odmian. W tym najpopularniejsza 'Conica' nie będąca czystym gatunkiem a wynikiem napływu genów świerka Engelmanna (Picea engelmannii) → świerk zachodni (Picea ×albertiana).

wymagania i uprawa

ekologiczne liczby wskaźnikowe Picea glauca (świerk biały)

Wymaga pełnego nasłonecznienia. Znosi suche i zanieczyszczone powietrze. Wystarczająco mrozoodporny (nie wszystkie odmiany). Wymagania wodne stosunkowo (jak na świerki) niskie, ale najlepiej rośnie w chłodnym i wilgotnym klimacie. Wymagania glebowe niskie, rośnie także na glebach lekkich lub bagnistych, ale najlepiej rozwija się na glebach żyznych.

⇈ 🌱 🌸

odmiany uprawne (#20) ⇒ analiza dostępności roślin i nasion

A · Alberta Blue · Alberta Globe · B · Blue Planet · Blue Wonder · C · Coerulea · Coerulea Hudsonica · Conica · Conica · D · Daisy's White · Dent · Double Celebration · E · Echiniformis · J · J.W. Daisy's White · L · Laurin · M · Maigold · P · Pendula · Piccolo · R · Rainbow's End · S · Sander's Blue · Skrzat · Z · Zuckerhut

	‘Alberta Blue’ — podstawowe cechy: karłowa
○	‘Alberta Globe’ — karłowa, kulista, bardzo zwarta, 50-100 cm wysokości i do 100 cm szerokości; igły 6-9 mm długości, cienkie, żywozielone
▫	‘Blue Planet’
▫	‘Blue Wonder’ — karłowa; regularnie wąskostożkowata, w wieku 10 lat tylko 70 cm wysokości; igły stalowoniebieskie
▫	‘Coerulea’ (Coerulea Hudsonica) — pokrój wzniesiony, stożkowaty, nieco bardziej krępy niż u typu; igły krótsze, bardzo gęsto ustawione, niebieskoszare do srebrzystych
▫	Coerulea Hudsonica (‘Coerulea’) — pokrój wzniesiony, stożkowaty, nieco bardziej krępy niż u typu; igły krótsze, bardzo gęsto ustawione, niebieskoszare do srebrzystych
○	‘Conica’ — karłowa, bardzo gęsta, regularnie stożkowa, w wieku 30 lat może dorosnąć do 3-4 m wysokości; pokrój regularnie stożkowaty, gęsto ugałęziony; gałązki sztywne, bardzo cienkie; igły 10 mm długości, luźno ułożone, promieniście odstające, cienkie, początkowo jasnozielone, potem słabo niebieskawozielone · odmiana ujmowana też w ramach Picea ×albertiana (świerka zachodniego)
	‘Conica’
○	‘Daisy's White’ — gęsta, regularnie stożkowa; młode przyrosty białokremowe
▫	‘Dent’ — igły białokremowo przebarwione
	‘Double Celebration’
○	‘Echiniformis’ — karłowa; pokrój płaskokulisty lub poduszkowaty, do 60 cm wysokości i 100 cm szerokości; igły 5-7 mm długości, bardzo cienkie, żółtozielone, silnie owoszczone szarozielone do niebieskozielonych
	‘J.W. Daisy's White’
▫	‘Laurin’ — karłowa, zbliżona do 'Conica' ale znacznie wolniej rosnąca, gęstsza i niższa; roczne przyrosty tylko 1.5-2.5 cm; igły 5-10 mm długości, promieniście ułożone, ciemnozielone
	‘Maigold’ — podstawowe cechy: karłowa
○	‘Pendula’ — forma płacząca; gałęzie w wyraźnych okółkach, silnie opadające; igły niebieskozielone, gęsto ustawione
▫	‘Piccolo’ — karłowa, stożkowata, w typie 'Conica', ale igły dłuższe
○	‘Rainbow's End’ — karłowa, gęsta, regularnie wąskostożkowata; młode przyrosty kremowożółte
○	‘Sander's Blue’ — karłowa, gęsta, regularnie wąskostożkowata, 10-letnie okazy 1.5 m wysokości i 70 cm średnicy; igły niebieskawozielone do szarawozielonych
	‘Skrzat’
▫	‘Zuckerhut’ — karłowa; korona bardzo gęsta, stożkowata, do 1.5 m wysokości i 50-80 cm średnicy; gałęzie i gałązki bardzo cienkie, gęsto ustawione; igły 7-10 mm długości, promieniście ustawione, cienkie i miękkie, jasnozielone do szarozielonych

symbolami ◼ ◕ ◑ ◔ ○ ▫ pokazano częstość występowania odmiany w ofercie handlowej, od najwyższej do najniższej; nazwy na żółtym tle są linkowane do własnej strony odmiany

ten gatunek tworzy mieszańca:

drugi rodzic ⇒

Picea engelmannii
świerk Engelmanna

mieszaniec ⇒

Picea ×albertiana
świerk zachodni

nomenklatura, etymologia ℹ️ ⇈

poznanie znaczenia i pochodzenia nazwy ułatwia jej zapamiętanie

Picea glauca (Moench) Voss [🔉 pī·ce·a gla͡ł·ka] • Picea alba (Aiton) Link [🔉 pī·ce·a al·ba] · Picea canadensis (Mill.) Britton [🔉 pī·ce·a ka·na·den·sis] • (pl) świerk biały · świerk kanadyjski

pīceus, -a, -um (lat., adj.) — 1) smolny, żywiczny; 2) czarny jak smoła; od rzeczownika pix, picis f (smoła = dziegieć, produkt suchej destylacji drewna); pochodzi od praindoeuropejskiego *pik- oznaczającego smołę; podobne w brzemieniu słowa znajdują się w wielu językach z tej grupy, oznaczając smołę, a wtórnie piekło lub przenośnie gorąco (ale już podobne słowa piec, pieczenie itp. to inna rodzina)

ălbus, -a, -um (lat., adj.) — biały (raczej matowy/brudny niż lśniący/czysty); też jasnej barwy lub bezbarwny; !czysto lśniąco biały to candidus; przymiotnik często używany jako epitet gatunku wskazujący na jasną, srebrzystą barwę całej lub części rośliny, zazwyczaj spowodowaną gęstym owłosieniem lub owoszczeniem

gla͡ucus, -a, -um; gla͡ucescens, -is, -e (lat. z gr., adj.) — szarozielony - bardzo blady niebieskozielony[84.1], kolor morza, szaroniebieski, zielonawy, jasnosiny; wyraz łaciński z greckiego glaukos γλαυκος; pochodny wyraz glaucescens - niebieskozielonkawiejący (stający się takim); glaucinus - forma od greckiego glaucinos[469]; nazwa rodzajów siwiec (Glaucium) i glaucidium groniaste (Glaucidium palmatum) odnosi się do takiej barwy liści i pędów

canadensis, -e (nazwa geograficzna, adj.) — kanadyjski; dla nazw tworzonych w XVIII i początku XIXw. odnoszono się do terenów kolonizowanych przez Francję, od Labradoru, przez rejon Wielkich Jezior po ujście Misissipi i Zatokę Meksykańką, z więc w znaczeniu "(wschodnio)amerykański" lub "appalaski" [500]

literatura · references

specyfikacja literatury jest widoczna na szerszym ekranie 🛈