| ||||||
| ||||||
|
cechy charakterystyczne
Ogonek gruby, niełamliwy, osiąga 1/4-1/2 długości blaszki liściowej, z (4-)6-8(-10) wiązkami przewodzącymi. Oś liścia w dole gęsto, wyżej z rozproszonymi łuskami, te jasnobrązowe do brązowych, raczej matowe, do 2cm długości,, długo zaostrzone.
Kupki w dwóch rzędach, po (3-)4-6 na każdym listku lub odcinku drugiego rzędu, ok. 1.5mm średnicy. Zawijki długo się utrzymują, bez gruczołków, sztywne, płaskie lub nieco podgięte ale nie mają brzegów podwiniętych pod kupki. Zarodniki dojrzewają w okresie lipiec-wrzesień.

Gatunek charakterystyczny (Ch.) dla:
Istotny diagnostycznie gatunek wspólny dla:
właściwości i zastosowanie

W uprawie odmiany różniące się formą i stopniem podzielenia blaszki liściowej.
Kłącze i nasada liści trujące. Czynnikiem toksycznym są pochodne floroglucyny. Działą drażniąco na błonę śluzową przewodu pokarmowego i depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy oraz uszkadza narządy miąższowe.
Grupy użytkowe:
Analiza dostępności roślin (form i odmian #6)
Wymagania (optimum rozwoju/konkurencyjności na naturalnych stanowiskach wg ekologicznych liczb wskaźnikowych): światło — cień • woda — gleba przeciętnie wilgotna lub gleba wilgotna • odczyn — gleba słabo kwaśna lub gleba o obojętnym pH lub gleba zasadowa, z wapniem • ciepło — miejsce umiarkowanie zimne lub miejsce umiarkowanie chłodne lub miejsce przeciętnie ciepłe • zwięzłość — gleba średnio zwięzła • próchnica — gleba mineralno-próchnicza, zasobna w humus • żyzność — podłoże żyzne
Rozmnażanie: