| |||
|
cechy charakterystyczne
Liście po spodniej stronie młodych pędów sięgają ku nasadzie kolejnych liści i zajmują przynajmniej 1/3 szerokości łodyżki; przylegające lub nieco odstające, nie mają silnie ogonkowato zwężonej nasady. Wierzchołki bocznych liści odstają, sztywne, zwykle sierpowato zagięte ±skierowane pod łodyżkę (ich odosiowa powierzchnia daje się zobaczyć od brzusznej strony gałązki). Liście grzbietowe wąsko lancetowate, węższe lub tak szerokie jak widziane od strony grzbietu gałązki liście boczne.
Zarodnikuje w okresie do lipca do września.Pędy płożące się, nadziemne lub płytko pod powierzchnią, do 1 m długości; gałązki boczne wzniesione, 10-20 cm wysokości, bogato rozgałęziające się. Gałązki płonne mają spłaszczoną stronę brzuszną i wypukłą grzbietową (na przekroju poprzecznym ±trójkątne). Kłosy zarodnionośne siedzące lub na krótkich stopkach (do 2cm), pojedynczo na końcu gałązki (rzadziej po dwa).
Zarodnikuje w okresie do lipca do września.
występowanie
Różne parametry ekologiczne, z objaśnieniem - opisowym rozwinięciem tekstowym, są podane tekstem po zalogowaniu.
Na liście z 2006r. takson miał status — V – narażony na wymarcie
Wymieniony w Dyrektywie Siedliskowej, załącznik 5.
Podstawy przyznania kategorii zagrożenia:
A2. zmniejszanie się wielkości populacji w przeszłości o ≥80%: — obserwowane, szacowane, wydedukowane lub domniemane, przy czym przyczyny spadku: mogły nie ustąpić LUB mogą być niejasne LUB mogą być nieprzemijające; przesłanką dla tego stwierdzenia jest:
B2. obszar zasiedlony (AOO) <10km2:
a) silnie pofragmentowany lub liczba stanowisk = 1
b) obserwowane, szacowane lub spodziewane jest ciągłe zmniejszanie się wielkości:
– (ii) obszaru zasiedlonego
– (iii) powierzchni, zasięgu i/lub jakości siedliska
– (iv) liczby stanowisk lub subpopulacji.
nomenklatura, etymologia
ℹ️
⇈
poznanie znaczenia i pochodzenia nazwy ułatwia jej zapamiętanie
-aster (m. II), -astra (f. I), -astrum (n. II); wskazuje niższość, gorszą, podlejszą naturę lub niekompletne podobieństwo, często używane dla dzikich odpowiedników roślin uprawnych; występuje w połączeniu z rzeczownikiem; np. siliquastrum (o podlejszych, gorszych strąkach), pyrastrum (psia, polna grusza)