cechy charakterystyczne
cechy diagnostyczne w kluczu:
Pędy nadziemne, płożące się do 50cm długości, gałązki boczne wzniesione na (3)5-10cm, bogato rozgałęzione już od nasady. Kłosy zarodnionośne siedzące, pojedynczo na końcu gałązki. Gałązki tylko nieznacznie spłaszczone (na zacienionych stanowiskach ±spłaszczone), na przekroju poprzecznym zaokrąglono-rombowate do okrągłych.
Zarodnikuje w okresie od lipca do września.
występowanie
rodzimy takson flory Polski [491]
Gatunek podlega ochronie ścisłej
(poz. 1.135 wg aktualnego rozporządzenia).
Nie mają do niego zastosowania wyłączenia spod ochrony uzasadnione względami godpodarki rolnej, leśnej lub rybackiej (§8.1).
Do ustawowej ochrony został włączony w 1946 roku.
Górskie i podgórskie łąki na kwaśnym podłożu.
Gatunek charakterystyczny (Ch.) dla:
Różne parametry ekologiczne, z objaśnieniem - opisowym rozwinięciem tekstowym, są podane tekstem po zalogowaniu.
Status "Natura 2000": takson o znaczeniu wspólnotowym, nie wymaga wyznaczenia obszaru Natura 2000 (kod: 1413, lp.400[407])
Statusy czerwonej listy 2016r.[311]: NT – bliski zagrożenia.
Takson nie był ujęty na poprzedniej (2006r.) czerwonej liście
Wymieniony w Dyrektywie Siedliskowej, załącznik 5.
Takson nie był ujęty na poprzedniej (2006r.) czerwonej liście
Wymieniony w Dyrektywie Siedliskowej, załącznik 5.
wybrane okazy · selected collections ⇈
#6
leg. Jacek Soboń
/M. Fatra/
#2
leg. Anna Nowak-Dańda
/TPN, Dolina za Mnichem/
#2
leg. Dariusz Tlałka
/Babia Góra, Beskid Żywiecki/
#4
leg. Krzysztof Ciesielski
/Czerwone Wierchy/
Diphasiastrum alpinum tworzy mieszańca:
nomenklatura, etymologia ℹ️ ⇈
poznanie znaczenia i pochodzenia nazwy ułatwia jej zapamiętanie
Diphasiastrum alpinum [🔉 di·fa·si·as·trum al·pī·num] • Diphasium alpinum [🔉 di·fa·si·um al·pī·num] · Lycopodium alpinum [🔉 ly·ko·po·di·um al·pī·num] • (pl) widlicz alpejski · widłak alpejski
lycopodium
(lat. z gr., subst.)
— "wilcza łapka", nazwa w grece jest nadana przez Tabernaemontanus, który przetłumaczył niemiecką nazwę Wolfklauen;
jest złożeniem greckich lykos (wilk) i podion (łapka, zdrobnienie od pus, podos (łapa));
nazwa oddaje podobieństwo ulistnionych pędów do tejże
-aster, -astra, -astrum
(lat., suff.)
— -aster (m. II), -astra (f. I), -astrum (n. II); wskazuje niższość, gorszą, podlejszą naturę lub niekompletne podobieństwo, często używane dla dzikich odpowiedników roślin uprawnych; występuje w połączeniu z rzeczownikiem;
np. siliquastrum (o podlejszych, gorszych strąkach), pyrastrum (psia, polna grusza)
alpīnus, -a, -um; alpester, -is; alpicola; alpigenus
(nazwa geograficzna, adj.)
— alpejski (przymiotnik od łacińskiej nazwy pasma górskiego Alpes);
zwykle epitet oznacza, że gatunek rośnie w górach Alpach;
czasem oznacza, że w strefie alpejskiej innych gór;
odmiany epitetu: alpestre (od formy włoskiej i francuskiej), alpicola (lat. przyrostek -cola "zamieszkujący"), alpigenus (lat. przyrostek -gene "rodem z")
ta strona być może używa ciasteczek (cookies), korzystając z niej akceptujesz ich użycie — więcej informacji