|
opis
cechy diagnostyczne w kluczu:
Roślina zimozielona, wieloletnia. Pędy długie, 50-400 cm, płożące się i zakorzeniające się, rozgałęziające się widlasto, przy czym rozgałęzienia boczne są nierównej długości, podnoszące sie i wzniesione.
Liście równowąskolancetowate, 3-5 mm długości, całobrzegie lub w dole pędu drobno ząbkowane, bez suchobłoniastego obrzeżenia, zakończone długim białym nitkowatym wyrostkiem, łukowato wzniesione ku górze, rzadziej prostopadle odstające.
Listki zarodniowe jajowate, w górze nagle zwężone i wydłużone, brzegiem płytko, nieregularnie ząbkowane i szeroko suchobłoniasto obrzeżone, na stopce wyrażnie rzadsze, węższe i bez zarodni.
zmienność
W Karpatach można spotkać formy o krótkiej stopce i z pojedynczymi kłosami zarodnionośnymi.
występowanie
rodzimy takson flory Polski [491]
Gatunek podlega ochronie częściowej
(poz. 2.176 wg aktualnego rozporządzenia).
Do ustawowej ochrony został włączony w 1946 roku. Do 2014r. znajdował się pod ochroną ścisłą.
Gatunek częsty. Na wrzosowiskach, suchych pastwiskach i łąkach, w świetlistych lasach iglastych, na glebach kwaśnych.
Gatunek charakterystyczny (Ch.) dla:
Różne parametry ekologiczne, z objaśnieniem - opisowym rozwinięciem tekstowym, są podane tekstem po zalogowaniu.
Status "Natura 2000": takson o znaczeniu wspólnotowym, nie wymaga wyznaczenia obszaru Natura 2000 (kod: 1413, lp.400[407])
Statusy czerwonej listy 2016r.[311]: NT – bliski zagrożenia.
Takson nie był ujęty na poprzedniej (2006r.) czerwonej liście
W Europie — LC – takson najmniejszej uwagi, nie kwalifikujący się do żadnej z pozostałych kategorii zagrożenia.
Wymieniony w Dyrektywie Siedliskowej, załącznik 5.
Takson nie był ujęty na poprzedniej (2006r.) czerwonej liście
W Europie — LC – takson najmniejszej uwagi, nie kwalifikujący się do żadnej z pozostałych kategorii zagrożenia.
Wymieniony w Dyrektywie Siedliskowej, załącznik 5.