sierpnia 2023 #103

Piotr Grzegorzek — Brodawnik jesienny - Leontodon autumnalis. 11.sie.23 17:25

Piotr Grzegorzek — Są długie łuszczynki - Cardaminopsis arenosa. 10.sie.23 06:33

Franek1234 — A czy widział ktokolwiek taszniki bez serduszek? Te rośliny: tasznik pospolity i rzeżusznik piaskowy są bardzo podobne. Ma Pan absolutną pewność, że to rzeżusznik piaskowy? Nie mam pojęcia jak to rozpoznać, więc muszę się dopytać. Mam jeszcze coś takiego. Nie wiem czy pomoże. 10.sie.23 17:01

Borealis — Do flory Polski należy tylko jeden gatunek tasznika, Capsella bursa-pastoris z trójkątnymi, silnie spłaszczonymi łuszczynkami z sercowatym wycięciem na wierzchołku. Ponieważ na zdjęciach przedstawiasz rzeżusznika (gęsiówkę) piaskowego typowego, który ma zdecydowanie inny kształt łuszczynki, myślę że poprzestańmy na tym, co dotąd powiedzieliśmy. Na rysunku widać wszystkie cechy charakterystyczne tasznika, więc możemy sobie porównać z Twoimi fotkami: 10.sie.23 22:20

Piotr Grzegorzek — Do rozpoznania na etapie owocu sprawa jest trywialna. Przy jego braku pozostaje wieloletnie doświadczenie. 11.sie.23 06:39

Franek1234 — A więc mieliście rację. Dobrze, że się dopytałem. 11.sie.23 11:59

Franek1234 — Wg mnie na pewno prunus. Stawiałbym na jabłoń jakąś. Może ktoś pomoże? 10.sie.23 16:42

miridis — No to jabłoń Malus czy śliwka Prunus, bo dla mnie śliwka. I pewnie jakaś ogrodowa. 10.sie.23 22:21

Piotr Grzegorzek — Skłaniam się ku śliwie Prunus cerasifera. 10.sie.23 23:27

Franek1234 — Przyćmiło mnie. Myślałem, że jabłoń należy do prunusów. 11.sie.23 12:03

Piotr Grzegorzek — Tak. 10.sie.23 06:33

Piotr Grzegorzek — Tak. 10.sie.23 06:34

dartla — Na pierwszym planie Dryopteris dilatata, a za nią na drugim planie Polypodium vulgare agg. ze wskazaniem na Polypodium vulgare s. str. 10.sie.23 07:25

Atropina_NN — Dziękuję bardzo 10.sie.23 09:27

Piotr Grzegorzek — Druga miejscówka. 9.sie.23 15:06

dartla — To jest Athyrium filix-femina. Zdarza się że u niej zarodnie po dojrzeniu zarodników robią się bardziej okrągłe.
Dryopteris remota to zupełnie inaczej wygląda. 9.sie.23 18:16

Piotr Grzegorzek — Sądzę, że forma powinna trafić do atlasu. 9.sie.23 19:21

dartla — To jest nerecznica samcza Dryopteris filix-mas. Ja nierzadko spotykam okazy o tak podzielonych blaszkach liściowych. 9.sie.23 18:20

Piotr Grzegorzek — Coś z tego kręgu. 9.sie.23 10:18

Piotr Grzegorzek — Za bardzo owłosiona. To jest typowany gatunek. 9.sie.23 14:32

Franek1234 — "To jest typowany gatunek." Co ma Pan na myśli? 9.sie.23 15:07

Piotr Grzegorzek — Powinno być. To nie jest typowany gatunek. To nawet może nie być typowany rodzaj. 10.sie.23 06:36

Borealis — Może Lonicera ?
Z podobnymi liśćmi widziałem ostatnio posadzony wzdłuż torowiska wiciokrzew tatarski 10.sie.23 07:26

maj — Po wyglądzie liści jest nieraz trudno coś dopasować. Osobiście podobnie przypuszczałem jak Borealis. Rozwinięta psianka ma na ogół inne liście, tylko czasami można znależć odcinek rośliny, gdzie jest coś troszkę podobnego. Najlepiej poczekać co rośl. pokaże póżniej. 10.sie.23 08:24

Franek1234 — Jestem amatorem, jednakże suchodrzewy/wiciokrzewy które spotykałem (a były to tylko tatarskie) rosły naprzeciwlegle, nie skrętolegle jak psianka słodkogórz. Oraz możemy przeczytać na wikipedii. Pokrój psianki słodkogórz: rozesłany lub pnący się półkrzew, w dolnej części zdrewniały, górą zielny. Osiąga wysokość 0,3-1,8 m. Cała roślina jest mniej lub bardziej przylegająco owłosiona. Mi się zgadza. Fotografowałem dawno. Zdjęcia mi się "zapodziały" a stanowiska już niestety nie ma. Nie mam jak się upewnić.
P.S. Mam jeszcze coś takiego. Może pomoże. Jak się nie uda ustalić to trudno. Bywają na świecie większe tragedie. 10.sie.23 16:36

Piotr Grzegorzek — Tak. 9.sie.23 10:19

Piotr Grzegorzek — Tak. Możliwe, że nawet brodawnik jesienny. 9.sie.23 10:20

Piotr Grzegorzek — Mak polny. Czasami nie posiada czarnych plam u nasady płatków. 8.sie.23 06:13

Piotr Grzegorzek — Tak. 8.sie.23 06:13

Piotr Grzegorzek — Tak. 8.sie.23 06:14

maj — Tak, na moim 1 zdj.na dole w prawym rogu jest też młoda roślinka 8.sie.23 09:13

Franek1234 — Dziękuję bardzo za zdjęcia porównawcze. 8.sie.23 10:26

Piotr Grzegorzek — Tak 7.sie.23 07:58

Piotr Grzegorzek — To jedna z trzech możliwości. Oto cytat z naszego atlasu - Od podobnej, także uprawianej rogownicy Biebersteina (Cerastium biebersteinii) różni się odgiętymi na zewnątrz ząbkami torebki i mniejszymi liśćmi (1-3 cm długości i 2-5 mm szerokości), o lekko podwiniętym brzegu.
Podobna Cerastium candidissimum ma liście gwiazdkowato owłosione, ok. 20×3 mm. Działki 5-6 mm i ząbkach torebki tak samo odgięte. 7.sie.23 08:02

Piotr Grzegorzek — Raczej wyka. Stawiam na Vicia grandiflora 7.sie.23 08:08

Andrzej Ryś — Nie widzę wąsów. Wg mnie to jednak cieciorka pstra - Coronilla varia 7.sie.23 09:42

Piotr Grzegorzek — Sprawa nie jest jednoznaczna ponieważ listki są bardzo wcięte na szczycie. Sprawdzę to na kilku świeżych przypadkach w terenie. Wyka brudnożółta odpada. 7.sie.23 10:26

Borealis — Moim zdaniem cieciorka pstra. Widać wyraźnie na zdjęciach nieparzystopierzastozłożone liście. Wyka brudnożółta ma liście parzystopierzastozłożone. 7.sie.23 11:42

Piotr Grzegorzek — W tej okolicy znajduje się udokumentowane przeze mnie i potwierdzone przez Renatę Piwowarczyk stanowisko Orobanche lutea. Inne stanowiska są jeszcze w Ciężkowicach na Chrzanowskiej Górze. Jest bohaterką tego filmu - https://www.youtube.com/watch?v=jcNfy7zy298&list=PL396XLpUL6TEl8moXWt4KHR79r4q7Mxvp&index=50&t=2s&ab_channel=dlaCiebietv 5.sie.23 07:23

Mikołaj Szpaczyński — Po przejrzeniu kilku stron wydaje mi się, że może być to Orobanche kochii, z uwagi na kolor. Orobanche lutea jest bardziej żółtawa. 5.sie.23 20:28

Piotr Grzegorzek — W istocie zasugerowałem się miejscem. Rzeczywiście barwy nie pasują. W tej sytuacji ważny jest żywiciel. Czy był tam chaber driakiewnik - Centaurea scabiosa? 6.sie.23 07:20

lukkrajewski — W monografii publikowaliśmy chyba stamtąd Orobanche kochii/centaurina, tylko podałem to jako Szczakowa-Gadlin, wzniesienie na zachód od cmentarza:
"DF45 Jaworzno, Szczakowa-Gadlin, hill W of cemetery, horse pasture, small patch of xer. gras. sourrounded by Solidago and Calamagrostis (20), 50 14 05 N, 19 17 48 E, 285 m, leg. Ł. Krajewski, 07.08.2010 (KTC)"
https://pbsociety.org.pl/journals/index.php/asbp/article/view/asbp.2014.031/4028 8.sie.23 00:55

Piotr Grzegorzek — To jest to samo miejsce. 8.sie.23 06:11

Mikołaj Szpaczyński — Okaz który znalazłem znajduje się w tym miejscu: 50°1358.3"N 19°1714.4"E. Może dzisiaj uda mi się tam podejść i sprawdzić żywiciela. 8.sie.23 16:08

Mikołaj Szpaczyński — Byłem. Wzdłuż ścieżki prowadzącej na szczyt Ostrej Górki od zachodu (50°1400.8"N 19°1712.4"E) znalazłem mnóstwo Zaraz już całkiem wyschniętych, wszystkie wyrastały na lucernie, więc to musi być Orobanche lutea.
Natomiast omawiany przez nas okaz dopiero zaczął usychać, a Lucerny przy nim nie ma, jest Okrzyn i Wyka. 8.sie.23 18:45

Mikołaj Szpaczyński — Orobanche lutea 8.sie.23 18:49

lukkrajewski — Gratulacje, czyli obie wciąż są w okolicy! Czyli chodzi o wzniesienie 310 ok. 0,5 km na W od publikowanej Orobanche kochii (na mapach nazwy Ostra Górka nie spotkałem). W drugiej monografii podaliśmy stamtąd tylko nieliczną Orobanche lutea, Orobanche kochii tam wtedy nie widziałem (ale ona pojawia się nawet jako tylko pojedyncze pędy i nie co roku, a kwitnienie miewa nieźle rozciągnięte):
"DF45 Jaworzno-Szczakowa S, hill 310, SE of forest, gras./thermophilous fringe, SE exp., (10), 50°13’55,5”N, 19°17’23”E, 295 m, leg. Ł. Krajewski, 4.08.2010 (KTC, lower flowers on long stalks)"
http://brc.amu.edu.pl/-Orobanche-lutea-Baumg-Orobanchaceae-in-Poland-revised-distribution-taxonomy-phytocoenological,121774,0,2.html

Kolor marchewkowy nie do pomylenia, ale blisko są też wyjątkowe - cytrynowe Orobanche kochii (m. Szczakową a Długoszynem, wzniesienie z krzyżem), potwierdzałem kilka razy. Na zachód od Długoszyna jest też wciąż Orobanche alsatica (potwierdziłem dwa lata temu), a na SW od Geosfery, na Wale, Orobanche elatior. Na wszystkich towarzyszy im najczęstsza na wyżynie O. lutea. 8.sie.23 23:57

Mikołaj Szpaczyński — Tak to wzgórze 310. Do schyłku XX wieku to było najpopularniejsze w okolicy miejsce do zjazdów na sankach. Moi rodzice i dziadkowie mówili na nie Ostra Górka, tak samo moi rówieśnicy. 9.sie.23 01:33