| |||||||||
| |||||||||
opis
Pień z korą podłużnie spękaną, ciemnobrunatną. Gałązki tegoroczne nagie, błyszczące, stosunkowo długo zielone lub czerwone gdy wystawione na słońce, potem czerwonobrązowe, cienkie. Przetchlinki liczne, soczewkowate, niezbyt wyraźne. Długopędy bez końcowego pąka, zakończone cierniem lub pąkami bocznymi.
Pączki podługowato jajowate, z czerwonobrązowymi łuskami, nagie, drobne (liściowe 1-1.5 mm długości); pączki kwiatowe licznie na krótkopędach.
Kwiaty na krótkopędach lub jednorocznych (wytworzonych w ubiegłym roku) długopędach, zwykle pojedynczo, rzadziej parami, (10) 15-20 (30) cm średnicy. Szypułki kwiatowe nagie, do 2 cm długości.
Działki jajowate, tępe, 2.5-4.5 (5) mm długości, odgięte, brzegiem drobno gruczołowato owłosione, poza tym nagie. Płatki odwrotniejajowate, z krótkim paznokciem, białe, rzadziej w odmianach różowe do czerwonych, 8-10 (15) mm długości i 3-10 mm szerokości.
Kwitnienie wcześnie, w kwietniu (maju), zwykle przed rozwojem liści, rzadziej równocześnie. Owoce dojrzewają w sierpniu i we wrześniu.
zmienność
Pierwotny obszar występowania to Azja Mniejsza, Bliski Wschód, Kaukaz i Azja Środkowa.
W uprawie znajduje się od czasów prehistorycznych.
W obrębie gatunku wyróżnia się drobniejsze taksony, w różnych rangach, np. podgatunku ssp. pissartii lub odmiany — Prunus cerasifera ‘Pissardii’. Są to krzewy lub niskie drzewa o czerwonawych kwiatach i zwłaszcza początkowo intensywnie czerwono przebarwionych liściach; owoce są większe (ok. 3 cm średnicy), purpurowoczerwone.
występowanie
• lokalnie zadomowiony
• prawdopodobnie kenofit
• Pochodzenie: Europa południowo-wschodnia, Azja południowo-zachodnia i środkowa.
• Czas przybycia na teren Polski: nie wiadomo
• Wnika do siedlisk/zbiorowisk: antropogenicznych · częściowo przeobrażonych.
• Zagrożenie dla różnorodności biologicznej w przypadku zadomowienia na obszarach cennych przyrodniczo:
- gdzie stwarza zagrożenie: Lasy i mezofilne zarośla oraz obszary chronione.
- powód uprawy: Krzew lub niskie drzewo owocowe. Niewymagające i szybko rosnące, wytrzymałe na suszę. Stosowane jako podkładka pod śliwy, morele i brzoskwinie.
- przypadki spontanicznego rozprzestrzeniania się: Od dawna, przynajmniej w kilku regionach, na rozproszonych stanowiskach.
- zalecenia: Zaniechanie uprawy na terenach leśnych.
mirabelka
W precyzyjnym języku naukowym mirabelki to inny takson śliwy — śliwa domowa mirabelka (Prunus domestica ssp. syriaca): roczne pędy ± owłosione, potem nagie; owoce średniej wielkości (2-3 cm średnicy), kuliste, żółte z białawym woskowym nalotem; miąższ słabo zrośnięty z pestką, bardzo słodki.
Odmiana mirobolana (myrobalana L., P. c. ssp. myrobalana (L.) C.K. Schneid.) cechuje się ciemnoczerwonymi owocami o stosunkowo drobnej pestce, gałązki są ociernione.
użytkowanie
Owoce są jadalne, nietrwałe. Przed pełnym dojrzeniem bardzo kwaśne, potem mniej lub bardziej słodkie; doskonałe na wyraziste przetwory w typie konfitury lub dżemu, solo lub w mieszance z mniej wyrazistymi owocami.
wymagania i uprawa
⇈ 🌱 🌸
odmiany uprawne (#10) ⇒ analiza dostępności roślin i nasion
| ▫ | bez odmiany |
| ▫ | Atropurpurea (‘Pissardii’) |
| ○ | Crimson Pointe (‘Cripoizam’) — kolumnowa; liście purpurowoczerwone |
| ○ | ‘Cripoizam’ (Crimson Pointe) — kolumnowa; liście purpurowoczerwone |
| ◔ | ‘Hessei’ — liście czerwone, żółto plamiste, blaszka liściowa poszarpana |
| ▫ | ‘Hollywood’ — liście ciemnoczerwone; owoce duże, czerwone |
| ○ | ‘Nigra’ — klasyczna czerwonolistna |
| ▫ | ‘Pissardii’ (Atropurpurea) |
| ▫ | ‘Pissardii × ussuriensis’ — liście duże, czerwone; wybitnie mrozoodporna - USDA 4 |
| ▫ | ‘Rosea Plena’ — liście ciemnopurpurowe; kwiaty pełne, różowe |
| ‘Woodii’ | |
| ▫ | ‘Złoty Obłok’ — liście początkowo złotożółte |
wybrane okazy · selected collections ⇈
leg. Marek Snowarski
/Wrocław, Muchobór/
leg. Marek Snowarski
/Wrocław Wojszyce/
leg. Michał Smoczyk, msmoczyk at wp pl
/Duszniki-Zdrój, góra Krucza/
leg. Jacek Soboń
/Pogórze Kaczawskie, okolice Wlenia/