Berteroa incana (L.) DC.

Roślina jednoroczna, dwuletnia lub krótkotrwała bylina. Cała roślina szarozielona z powodu ±gęsto pokrywających ją gwiazdkowatych włosków, czasem z przymieszką dłuższych rozwidlonych lub prostych włosków.

Liście łodygowe liczne, lancetowate do podługowato lancetowatych, całobrzegie, dolne mogą być czasami płytko, nieregularnie ząbkowane; nasada zwężona w niezbyt wyraźny ogonek liściowy.

Kwiatostan groniasty, w początku kwitnienia krótki, podczas owocowania znacznie wydłużony i dość rzadki. Szypułki kwiatów 5 – 8 mm długości, owłosiona włoskami gwiazdkowatymi i ponadto z dłuższymi skośnie odstającymi dłuższymi włoskami widlastymi i pojedynczymi.

Szypułki owoców odstające lub wzniesione, 5 – 10 (12) mm długości. Łuszczyny spłaszczone równolegle do przegrody, w zarysie eliptyczne, rzadziej jajowate, (4) 5 – 9 (10) mm długości (nie licząc szyjki słupka) i 3 – 5 mm szerokości; pokrywy słabo wypukłe, gęsto pokryte przylegającymi, gwiazdkowatymi włoskami; siatkowato żyłkowane, bez wyróżniającego się nerwu głównego; w każdej komorze, po 2 – 6 (7) nasion.

Kwitnienie od czerwca do końca sezonu wegetacyjnego.

Pospolita na niżu Polski, na pogórzu rzadziej, w górach wyjątkowo.