Salix viminalis L. [🔉 sa·liks *]

Wysoki krzew 5-6(8)m wysokości, rzadziej drzewo. Pędy proste, wzniesione, długie. Młode pędy gładkie, brudnozielone do szarożółtych, początkowo szaro owłosione, potem nagie. Kora bardzo starych pędów (15-20cm średnicy) podłużnie spękana. Pąki 3-4mm długości, kwiatowe do 9mm, tępawe, umiarkowanie owłosione, przylegające.

Kotki siedzące, z 2-3 odpadającymi podsadkami. Przysadki okrągławe do podłużnie jajowatych, gęsto, srebrzyście owłosione. Kwiaty męskie z dwoma pręcikami, ich nitki nagie. Kwiaty żeńskie z siedzącym słupkiem, zalążnia owłosiona, szyjka słupka bardzo dluga (0.8mm), znamię rozdwojone, znamiona niepodzielone lub słabo dwudzielne, do 1.5mm długości. Miodnik jeden wąskowalcowaty, 4-5× dłuższy niż szerszy.

Kwitnie przed listnieniem, w kwietniu-maju.

Pospolita na niżu, na terenach zalewowych i silnie podmokłych, także narażonych na działanie kry, wzdłuż rzek i potoków, na żyznych, zasobnych w wapń madach nadrzecznych. Od wieków użytkowana dla giętkich młodych pędów, wikliny. Współcześnie także sadzona w uprawach na biomasę jako tzw. wierzba energetyczna.