Salix eriocephala (wierzba amerykanka)

cechy charakterystyczne

cechy diagnostyczne w kluczu:

⇑ kl 383 "nitki pręcików zrośnięte do połowy" w "wierzby - oznaczanie po kwiatach męskich"

⇑ kl 2582 "liście owłosione spodem na nerwie głównym" w "Salix (wierzba)"

Niski krzew o wiotkich, pokładających się pędach. Kora starszych gałęzi charakterystycznie spękana (jak u leszczyny). Pędy jednoroczne na początku wzrostu zwisłe. Pąki wyraźnie szpiczasto zaostrzone.

space

Kotki walcowate 18-35mm długości i 8-10mm szerokości. Kwiaty męskie z dwoma pręcikami, ich nitki w 1/3-2/3 zrośnięte, nagie, pylniki przed rozkwitnięciem czerwone. Przysadki czarne, długo owłosione. Gruczoł miodnikowy jeden.

występowanie

antropofit zadomowiony we florze Polski ^[491]

Znajdujący się w uprawie klon męski niewiadomego pochodzenia. Prawdopodobnie krzyżówka północnoamerykańskich gatunków S. cordata Michx i S. gracilis N.J. Andersson. Do Europy wprowadzony w 1885r. dla upraw wikliniarskich (elastyczne czerwono zabarwione pędy) i umacniania brzegów rzek.

Inwazyjność i/lub kategorie obcego elementu flory /Tokarska-Guzik et al. (2012)^[234]/:
• zadomowiony
• kenofit
• Pochodzenie: wschód Ameryki Północnej.
• Czas przybycia na teren Polski: druga połowa XXw.
• Wnika do siedlisk/zbiorowisk: antropogenicznych · częściowo przeobrażonych.
• Zagrożenie dla różnorodności biologicznej w przypadku zadomowienia na obszarach cennych przyrodniczo:
- gdzie stwarza zagrożenie: Zarośla na siedliskach wilgotnych, obszary chronione.
- powód uprawy: Podstawowy gatunek uprawiany na wiklinę do wyplatania.
- przypadki spontanicznego rozprzestrzeniania się: Od kilkudziesięciu lat na rozproszonych stanowiskach w różnych regionach.
- zalecenia: Zaniechanie uprawy na terenach leśnych.

wybrane okazy · selected collections ⇈