Parthenocissus tricuspidata (Siebold et Zucc.) Planch. in A. et C. DC.

Pnącze pochodzące z Dalekiego Wschodu; u nas często uprawiane. Do wspinania nie potrzebuje specjalnych podpór gdyż posiada przylgi na końcu wąsów. Pnącze wyjątkowo dobrze samoczepne; dzięki silnym przylgom może wspinać się nawet po zupełnie gładkich powierzchniach.

Ozdobne w okresie wegetacji dzięki bardzo wybitnie gęstemu, dachówkowato układającemu się ulistnieniu; jesienią liście przebarwiają się w różnych intensywnych odcieniach czerwieni; ozdobę stanowią też granatowe owoce (wrzesień-październik). Jesienią najpierw opadają blaszki liściowe, później ogonki liściowe. Kwitnie czerwiec-lipiec; dostarcza pożytku pszczelego — obficie nektaruje.

Stanowisko osłonięte, najlepiej nie na południowych elewacjach. Mrozoodporność dość ograniczona; może przemarzać. Do uprawy na zachodzi w cieplejszych rejonach Polski. Rozmnaża się przez sadzonki pędowe, odkłady i szczepienie na bardziej mrozoodpornych gatunkach winobluszcza (najczęściej winobluszcz pięciolistkowy (Parthenocissus quinquefolia)).