| |||||||||
|
cechy charakterystyczne
Młode gałązki i pąki zielone. Wąsy czepne z 3-5-rozgałęzieniami, ich końce bez przylg lub z bardzo słabo rozwiniętymi.
Liście dłoniasto złożone, 5-listkowe; obustronnie ±błyszczące; listki grubo piłkowane; jesienią przebarwiają się karminowoczerwono.
Kwiaty w dwudzielnych wierzchotkach w kątach liści. Owoce ciemnoniebieskie, silnie owoszczone, ok. 8 mm średnicy, z 3-4 nasionami.
Kwitnienie czerwiec-lipiec.Liana (zdrewniałe pnącze) o wysokości 5-15 m.
Młode gałązki i pąki zielone. Wąsy czepne z 3-5-rozgałęzieniami, ich końce bez przylg lub z bardzo słabo rozwiniętymi.
Liście dłoniasto złożone, 5-listkowe; obustronnie ±błyszczące; listki grubo piłkowane; jesienią przebarwiają się karminowoczerwono.
Kwiaty w dwudzielnych wierzchotkach w kątach liści. Owoce ciemnoniebieskie, silnie owoszczone, ok. 8 mm średnicy, z 3-4 nasionami.

Różne parametry ekologiczne, z objaśnieniem - opisowym rozwinięciem tekstowym, są podane tekstem po zalogowaniu.
Kategoria inwazyjności II (średnia) 12pkt.: gatunek przynajmniej w niektórych regionach o ujawnionej zdolność inwazyjnej przez zwiększanie zajmowanej powierzchni lub liczby stanowisk
- zagrożenia: ekologiczne (bardzo istotne)
- zasięg regionalny (występuje w dwóch i większej liczbie regionów lub województw)
- populacje: występują na przeważającym obszarze Polski, jest wiele rozproszonych stanowisk o umiarkowanej liczbie osobników lub duża liczba stanowisk o charakterze większych skupień; stopniowo zajmuje nowe stanowiska
- kolonizuje siedliska/zbiorowiska: głównie antropogeniczne ale z możliwością wejścia w częściowo przeobrażone lub o charakterze naturalnym
- wnika do siedlisk/zbiorowisk: antropogenicznych · częściowo przeobrażonych · o charakterze naturalnym
- główne typy siedlisk będących przedmiotem zainteresowania Wspólnoty, do których wnika:
· 6430 — ziołorośla górskie (All. Adenostylion alliariae) i ziołorośla nadrzeczne (O. Convolvuletalia sepium)
Zagrożenie dla różnorodności biologicznej w przypadku zadomowienia na obszarach cennych przyrodniczo:
- gdzie stwarza zagrożenie: Lasy i mezofilne zarośla oraz obszary chronione.
- powód uprawy: Pnącze ozdobne, stosowane do pokrywania bardzo wysokich i rozległych obiektów (np. ściany budynków), tworzy gęstą masę liści, efektownie, czerwono, przebarwiających się jesienią. Mrozoodporne, wytrzymałe na suszę i zanieczyszczenie powietrza.
- przypadki spontanicznego rozprzestrzeniania się: Co najmniej od kilkudziesięciu lat, przynajmniej w zachodniej i środkowej Polsce.
- zalecenia: Wyłączenie z uprawy na terenach leśnych i ograniczenie stosowania na terenach do nich przylegających.
właściwości i zastosowanie

Ozdobne w okresie wegetacji dzięki gęstemu ulistnieniu; jesienią liście przebarwiają się intensywnie czerwono; ozdobę stanowią też granatowoczarne owoce (sierpień-wrzesień). Kwitnie w czerwcu-lipcu.Pnącze pochodzące ze wschodu Ameryki Północnej; u nas uprawiane. Ma ograniczone zdolność wspinania się po ścianach z uwagi na (najczęściej) brak przylg na końcu wąsów czepnych; najlepiej rośnie przy podporach o które może czepiać się owijającymi się końcami wąsów np. przy siatkach ogrodzeniowych, kratach.
wymagania i uprawa
Używany jako mrozoodporna podkładka dla winobluszcza trójklapowego (Parthenocissus tricuspidata).
Rozmnażany głównie przez sadzonki zdrewniałe. Tnie się w grudniu na 3 oczka; sadzić głęboko; łatwo ukorzeniają się. Na kwaterze pnączy prowadzi się w rozstawie 20 × 80 cm; w pierwszym roku skraca się pęd do 30 cm; w drugim przycina się krótko nad ziemią aby uzyskać silną, rozkrzewioną sadzonkę.
Inne metody rozmnażania są niepraktyczne (siew, odkłady, sadzonki niezdrewniałe). Sadzonki zielne są narażone na gnicie, częściowo zdrewniałe są narażone na zniszczenie w czasie zimy. Sadzonki pędowe łatwo ukorzeniają się w ciągu 3-5 tygodni.Stanowisko ±słoneczne; ale dość dobrze rozwija się także na północnych ścianach budynków. Gleba przeciętna, dobrze rośnie też na słabych; odporne na suszę. Najbardziej mrozoodporny z uprawianych przedstawicieli rodzaju; odporny na warunki miejskie.
Rozmnażany głównie przez sadzonki zdrewniałe. Tnie się w grudniu na 3 oczka; sadzić głęboko; łatwo ukorzeniają się. Na kwaterze pnączy prowadzi się w rozstawie 20 × 80 cm; w pierwszym roku skraca się pęd do 30 cm; w drugim przycina się krótko nad ziemią aby uzyskać silną, rozkrzewioną sadzonkę.