Helleborus niger L. [🔉 hel·le·bo·rus ni·ger]

Bylina 15-30 cm wysokości, z kłączami, o zimozielonych, skórzastych liściach odziomkowych.

Liście nagie. Liście przyziemne zimujące, podzielone na 7-9 (12) odcinków, jedynie w górze tępo, odlegle ząbkowane; liście łodygowe odmienne - niepodzielone, owalne, całobrzegie, jaśniejsze.

Kwiaty czysto białe lub zaróżowione, duże (5-7 cm średnicy), rozwarte, po 1(-3) na łodydze.

Kwitnienie (styczeń)luty-marzec.

Naturalne stanowiska w wapiennych górach (Bałkany, Alpy, Apeniny) gdzie rośnie w lasach liściastych i w zaroślach.

U nas uprawiana zimozielona bylina ozdobna. Atrakcyjna z uwagi na nietypową porę kwitnienia (w łagodną zimę lub na przedwiośniu) i duże, skórzaste, zimozielone, ciemnozielone liście kontrastujące z dużymi białymi kwiatami.

Stosowana jako trwała okrywowa w miejscach częściowo ocienionych, pod drzewami liściastymi lub wśród krzewów, pojedynczo lub w małych grupach w założeniach naturalistycznych, rzadziej na rabatach bylinowych.

Cała roślina jest trująca, głównie kłącze i nasiona. Powoduje podrażnienie błon śluzowych przewodu pokarmowego i skóry oraz ma działanie depresyjne na serce.

Na glebach dostatecznie wilgotnych, próchniczno-gliniastych, na stanowiskach częściowo ocienionych (np. pod drzewami liściastymi lub wśród krzewów). Źle znosi przesadzanie.