opis
Rozłogi do których odnosi się epitet gatunkowy to w istocie płożące się i zakorzeniające gałęzie krzewu.
Krzew 1-2.5 m wysokości. Gałązki elastyczne, zwieszające się i zakorzeniające się na końcach.
Liście długo zaostrzone. Spód liścia z krótkimi dwuramiennymi włoskami, 0.3-0.4 mm długości, często niedostrzegalnymi; wyraźnie szary lub białawy. Zwykle z pięcioma parami nerwów bocznych; ostatnia para odchodzi powyżej połowy blaszki liściowej.
Owoce białawe lub niebieskawe, kuliste. Pestki ±kuliste, często szersze niż dłuższe, słabo bocznie spłaszczone, przynajmniej z jednego końca zaokrąglone.
występowanie
Rośnie na znacznym obszarze Ameryki Północnej; uprawiany w Europie do XVIII w. jako krzew ozdobny.
• zadomowiony, inwazyjny
• inwazyjny regionalnie
• kenofit (Kn)
• Pochodzenie: wschód i część środkowa Ameryki Północnej.
• Czas przybycia na teren Polski: 1805r. (introdukcja), XXw.
• Kategoria inwazyjności: III (wysoka) 13pkt.: gatunek występuje na niewielu stanowiskach ale masowo lub jest rozproszony na wielu stanowiskach z niewielką liczebnością osobników ale znany jest jego silnie negatywny wpływ na rodzimą florę, naturalne zbiorowiska i/lub stanowi zagrożenie ekonomiczne i społeczne
• Zagrożenia: ekologiczne (bardzo istotne)
• Zasięg regionalny (występuje w dwóch i większej liczbie regionów lub województw)
• Populacje: występują na przeważającym obszarze Polski, jest wiele rozproszonych stanowisk o umiarkowanej liczbie osobników lub duża liczba stanowisk o charakterze większych skupień
• Dynamika: stopniowo zajmuje nowe stanowiska
• Kolonizuje siedliska/zbiorowiska: przede wszystkim częściowo przeobrażone lub o charakterze naturalnym
• Wnika do siedlisk/zbiorowisk: antropogenicznych · częściowo przeobrażonych · o charakterze naturalnym.
• Główne typy siedlisk będących przedmiotem zainteresowania Wspólnoty, do których wnika:
· 6410 — zmiennowilgotne łąki trzęślicowe (Molinion)
· 91E0 (szczególnie) — łęgi wierzbowe, topolowe, olszowe i jesionowe (Salicetum albo-fragilis, Populetum albae, Alnenion glutinoso-incanae, olsy źródliskowe)
• Zagrożenie dla różnorodności biologicznej w przypadku zadomowienia na obszarach cennych przyrodniczo:
- gdzie stwarza zagrożenie: Lasy i zarośla na siedliskach łęgowych oraz obszary chronione.
- powód uprawy: Krzew ozdobny z czerwonymi pędami i białymi owocami. Charakteryzuje się bujnym wzrostem, tworzy duże i zwarte kępy, ma niskie wymagania glebowe i świetlne, jest wysoce mrozoodporny.
- przypadki spontanicznego rozprzestrzeniania się: Od kilkudziesięciu lat na pojedynczych stanowiskach w zachodniej Polsce.
- zalecenia: Wyłączenie z uprawy na terenach leśnych i ograniczenie stosowania na terenach do nich przylegających.
właściwości i zastosowanie
Krzew szeroko stosowany na glebach wilgotnych i okresowo przesychających. Także w większych ogrodach deszczowych.
cv. Flaviramea (odm. złotokora) — z efektowną barwą pędów, zwłaszcza pod koniec zimy i na przedwiośniu, w zależności od nasłonecznienia i pory roku żółtą do jaskrawozielonej, liście latem jasnozielone, krzew wysoki (do 3 m) i przy tym rozłożysty (do 4 m szerokości), może być stosowany na niskie żywopłoty formowane 50-100cm wysokości; podobną formę ma cv. Nitida (odm. błyszcząca) o pędach zimą zielonych i błyszczących zielonych liściach
wymagania i uprawa
Wymagania uprawowe tak jak u derenia białego (Cornus alba), z większą preferencją dla gleb bagiennych i torfiastych.
⇈ 🌱 🌸
odmiany uprawne (#9) ⇒ analiza dostępności roślin i nasion
| ▫ | ‘Baiadeline’ (Firedance) — niska, zwarta, do 1.2 m; pędy zimą jaskrawoczerwone |
| ▫ | ‘Budd's Yellow’ — zimowe pędy żółte |
| ▫ | ‘Cardinal’ — pędy i gałązki zimą brązowoczerwone, w górze intensywnie pomarańczowoczerwone; liście matowozielone, spodem nieco szarozielone; pokrój zwarty; do 2.5 m wysokości |
| ▫ | ‘Farba’ — niska, do 1.5 m; pędy zimą ciemnoczerwone |
| ▫ | Firedance (‘Baiadeline’) — niska, zwarta, do 1.2 m; pędy zimą jaskrawoczerwone |
| ▫ | ‘Flaviramea’ — "złotokora", pędy i gałązki zielonożółte, szczególnie jaskrawo pod koniec zimy i na przedwiośniu, błyszczące; liście błyszczące, zielone; 2(-3) m wysokości i tyleż szerokości / podstawowe cechy: wysokość: do 2 (3) m · szerokość: do 2 (3) m |
| ○ | ‘Kelseyi’ — karłowa, do 70 cm, szeroko rozścielona do 1.5 m średnicy; pędy zielonkawobrązowe, w górze ciemne czerwonobrunatne; młode liście brązowe, potem lśniące ciemnozielone, jesienią brązowawopurpurowe; w funkcji okrywowej zalecana rozstawa 60 cm (3 szt./m2) |
| ‘Nitida’ — "błyszcząca"; pędy i gałęzie zimą zielone; liście błyszczące, zielone | |
| ‘Silver and Gold’ | |
| ▫ | ‘White Gold’ — pędy zimą zielonożółte; liście biało obrzeżone |
wybrane okazy · selected collections ⇈
leg. Marek Snowarski
/Wrocław, os. Muchobór Mały/
leg. Jacek Soboń
/Ząbkowice Śląskie/
leg. Andrzej Ryś
/woj. warmińsko-mazurski, pow. Szczytno, gmina Rozogi, 3,2 km na SW od m. Karwica Mazurska Dworzec/
nomenklatura, etymologia ℹ️ ⇈
· sericatus - okryty jedwabiem;
· także w wyrazach złożonych jak: seric-anthus "jedwabistokwiatowy", seric-o-neura "o jedwabistych nerwach"