cechy charakterystyczne
Bylina z obfitym, białym sokiem mlecznym. Kłącze długie, pełzające, mięsiste, 1-2 (3) cm średnicy.
Łodyga wzniesiona, nierozgałęziona, prawie obła, 100-200 cm wysokości, krótko, gęsto owłosiona, zielona z purpurowymi plamami, dęta.
Liście naprzeciwległe, rzadziej w okółkach; krótkoogonkowe, bez przylistków; blaszka jajowata, w nasadzie zaokrąglona, w górze tępo szpiczasta, całobrzega, 18-28 cm długości i 8-14 cm szerokości; z 20-30 parami nerwów bocznych, spodem wystających; górą krótko owłosiona, ciemnozielona; spodem gęsto, wełniście owłosiona, szarozielona.
Kwiaty w baldachach pozornych, 30-40-kwiatowych, w kątach górnych liści.
Kwiaty (4)-5-krotne, obupłciowe, o symetrii promienistej, wonne. Łatki korony ciemne, odgięte w dół. Koronka jasna, z rożkowatymi wyrostkami. Pręciki zrośnięte ze słupkiem w prętosłup.
Owocem torebki podługowato jajowate, 8-11 cm długości i 2-3 cm szerokości, owłosione, kolczaste, otwierające się wzdłuż szwu brzusznego. Nasiona jajowate, spłaszczone, 9-10 mm długości, oskrzydlone, z długim, jedwabiście lśniącym puchem lotnym.
Kwitnienie w czerwcu i lipcu.
występowanie
Uprawiana bylina ozdobna z Ameryki Północnej. Uprawiana między innymi przez pszczelarzy jako miododajna. Łatwo dziczejąca z uprawy i obecnie już inwazyjna, szerząca się wzdłuż szlaków komunikacyjnych. Ma status epekofita (2019). Propaguje się głównie wegetatywnie, w mniejszym stopniu przez nasiona.
Ciepłe stanowiska, na skarpach kolejowych i przydrożnych, na terenach ruderalnych. Na glebach przeważnie lekkich, wysychających, częściej na zasadowych, w pełnym słońcu i półcieniu.
• zadomowiony, potencjalnie inwazyjny
• potencjalnie inwazyjny
• kenofit
• Pochodzenie: wschód Ameryki Północnej.
• Czas przybycia na teren Polski: XVIIIw., 1872r.
• Wnika do siedlisk/zbiorowisk: antropogenicznych · częściowo przeobrażonych.
• Główne typy siedlisk będących przedmiotem zainteresowania Wspólnoty, do których wnika:
· 6210 — murawy kserotermiczne (Festuco-Brometea i ciepłolubne murawy z Asplenion septentrionalis-Festucion pallentis); priorytetowe "gdy występują na nich ważne stanowiska storczyków"
wybrane okazy · selected collections ⇈
leg. Jacek Soboń
/Ogród Botaniczny we Wrocławiu/
leg. Jerzy Kruk
/Lipienice k/ Szydłowca/
leg. Piotr Sikorski
/wilgotne łąki przy torowisku kolejowym w okolicach Radomia/
leg. Waldemar i Maria Mazur
/Kraków; Łagiewniki [rekultywowane glinianki]/
leg. Waldemar i Maria Mazur
/Kraków; Łagiewniki - hałdy Solvaju [łęg nadrzeczny]/
właściwości i zastosowanie
Bylina z Ameryki Północnej. U nas uprawiana jako ozdobna, miejscami zdziczała i zadomawiająca się. Znajduje się na unijnej i polskiej liście roślin inwazyjnych więc jest objęta zakazem hodowli. Roślina nektarodajna. Z uwagi na okazałość i ekspansywność była stosowana jako soliter lub w grupach po kilka. Efektowne są duże liście, kwiatostany "giną w masie zieleni".
wymagania i uprawa
Bez większych wymagań glebowych i wodnych.
⇈ 🌱 🌸
odmiany uprawne (#1) ⇒ analiza dostępności roślin i nasion
| ▫ | bez odmiany |