W obrębie nazw potocznych tego gatunki i drugiego, o zupełnie odmiennej charakterystyce ogrodowej, (doniczkowy kwiaty — cyneraria wysoka (Pericallis ×hybrida)) panuje dezinformujące zamieszanie. Do obydwu gatunków odnoszą się ze względów historycznych i innych, w różnych kombinacjach takie określenia jak: cyneraria, starzec, popielnik, popielny.
Półkrzew lub bylina o drewniejących pędach, z regionu śródziemnomorskiego, gdzie rośnie na skalistych zboczach; u nas uprawiana jako kwiat letni z rozsady lub z sadzonek przygotowanych z zimowanych roślin matecznych.
Na rabaty kwiatowe i do pojemników stosowane w roli neutralnego tła dla kompozycji. Często stosowany na obwódki lub do tworzenia większych, jednorodnych okrywowych kobierców.
Stanowisko słoneczne (tylko w pełnym słońcu rozwija się gęste, srebrzyste owłosienie), radzi sobie też w miejscach półcienistych. Gleba żyzna, próchniczna, przepuszczalna, dostatecznie wilgotna ale nie podmokła; odczyn obojętny, znosi zasolenie gleby. Jego zimotrwałość jest na granicy naszej strefy 7 — może więc czasem z powodzeniem przezimować w gruncie.
Alternatywnie można przechować przez zimę egzemplarze mateczne, w chłodnym, widnym pomieszczeniu, w temperaturze ok. 10°C oszczędnie podlewając. W lutym uruchamia się ich wegetację i pobiera niezdrewniałe, wierzchołkowe sadzonki pędowe. Należy uszczykiwać wierzchołki pędów dla lepszego rozkrzewienia. Można też zdać się na wiosenny zakup sadzonek — jest wtedy powszechnie dostępny w ogrodniczym handlu.
symbolami ◼ ◕ ◑ ◔ ○ ▫ pokazano częstość występowania odmiany w ofercie handlowej, od najwyższej do najniższej; nazwy na żółtym tle są linkowane do własnej strony odmiany
cinēraria(lat., adj.)
— popielny;
od cinis, -eris (m.) (popiół) i końcówki -arius,-a,-um w połączeniu z rzeczownikiem tworzącej przymiotnik wskazujący na związek lub posiadanie;
przymiotnik urzeczowiony w nazwie rodzaju Cineraria → starca srebrzystego (Jacobaea maritima);
w słownikach rzeczownik cinerarius, -i (m.) to służący obsługujący lokówkę
