cechy charakterystyczne
Kwiatostan krótki i gęsty, gałązki pierwszego rzędu rozgałęzione. Działki wewnętrzne na owocu 3-4 mm długości; z guzkiem. Niełupki ciemnobrązowe.
właściwości i zastosowanie
W podręcznikach ogrodnictwa podstawowy uprawiany gatunek szczawiu jest podany jako szczaw zwyczajny (Rumex acetosa). Botanicy wyodrębniają osobny takson — szczaw ogrodowy (Rumex rugosus).
Rzadko uprawiany jest inny gatunek szczawiu — szczaw żółty (Rumex patientia). Tworzy on duże liście (blaszka do 30 cm długości i 12 cm szerokości), niekwaśne, użytkowane jak szpinak.
wymagania
⇈ 🌱 🌸
odmiany uprawne (#1) ⇒ analiza dostępności roślin i nasion
▫ | ‘Lyoński’ — podawany też jako szczaw zwyczajny (Rumex acetosa) |
uprawa, zbiór
Można też wysiewać wczesną wiosną. Wtedy jednak pierwszy plon jest stosunkowo niewielki, bo rośliny szybko wybijają w pędy kwiatostanowe. Pierwszy zbiór wykonuje się po 2-3 miesiącach od siewu, gdy rośliny mają 5 liści.
Liście można zbierać jednorazowo, wycinając całe rośliny lub sukcesywnie, odcinając zewnętrzne, wyrośnięte liście. Zebrany łatwo się zaparza, dlatego nie należy liści ściśle ugniatać. Powinien być szybko przerobiony.
⇈ 🌱 🌸
odmiany uprawne (#1) ⇒ analiza dostępności roślin i nasion
▫ | ‘Lyoński’ — podawany też jako szczaw zwyczajny (Rumex acetosa) |